​​​​​​​وزارت ورزش و جوانان سرانجام پس از انفعال‌های بی‌حدوحصر و کش‌وقوس‌های بسیار، حکم سرپرستی فدراسیون شمشیربازی را برای کسی به غیر از فضل‌الله باقرزاده صادر کرد تا به شکل رسمی دوران صدارت این مدیر بر این فدراسیون المپیکی به پایان برسد و سکان راهبری فدراسیون به‌دست یک رئیس هیئت واگذار شود.
علی‌رضا پورسلمان که به عنوان سرپرست جدید فدراسیون شمشیربازی معرفی شده، جای باقرزاده‌ای را گرفته که همواره نسبت به نحوه مدیریت گلخانه‌ای وی بر این فدراسیون نقدهای بسیاری داشت.
باقرزاده که به واسطه کارنامه مدیریتی‌اش دیگر حامی خاصی برای خودش باقی نگذاشته و حتی در انتخابات هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک هم از سوی اعضای مجمع عمومی تأیید و منتخب نشده، حالا به اجبار و برخلاف میل باطنی‌اش کنار رفته تا یکی از مهم‌ترین منتقدانش بر عرصه قدرت بنشیند و اتفاقاً شانس بالایی هم در انتخابات فدراسیون داشته باشد.
اداره گلخانه‌ای فدراسیون شمشیربازی و توجه به اسلحه سابر با نادیده گرفتن اسلحه فلوره و اپه، مهم‌ترین و درست‌ترین نقدی بود که به شیوه مدیریتی باقرزاده وجود داشت. اصل برابری و عدالت در توجه گویی در برنامه‌های پورسلمان درنظر گرفته شده و وی یکی از مهم‌ترین وعده‌هایش را در اهتمام برای خروج فدراسیون از مدیریت تک‌بعدی دانسته است.
از سمتی دیگر پورسلمان که به نظر یکی از اصلی‌ترین بخت‌های ریاست بر فدراسیون هم هست اما مشکلی بسیار مهم را هم در راه خواهد داشت و این مشکل چیزی به‌جز خالی شدن دست شمشیربازی از ملی‌پوش ستاره و مربی راهبر نیست. دیگر همه می‌دانند همان اسلحه سابر هم از ستاره‌ای در حد المپیک یا مربیان سازنده خالی شده است.
مجتبی عابدینی دیگر از تیم ملی خداحافظی کرده، علی پاکدامن هم به واسطه مصدومیت‌ها از روزهای اوج خودش دور شده و سایرین هم چندان چنگی به دل نزده‌اند. در این بین دیگر از پیمان فخری، مربی بادانش فدراسیون هم خبری نیست که بتوان به او و اطلاعات به‌روزش اتکا کرد و سنگی را از سر مسیر برداشت.فدراسیون باقرزاده در بحث مربیگری و پرورش مربیان هم مانند سایر نقاط، کاملاً گلخانه‌ای عمل کرده و حالا در نبود فخری، دست فدراسیون از مربی سابر خالی مانده. این بحث به نوعی دیگر درباره بازیکنان این اسلحه و حتی اسلحه دیگر هم هست و فدراسیون انگار بیش از اینکه مدیر بخواهد، اکنون به بازیکن و مربی احتیاج پیدا کرده است.
سرمایه‌گذاری نکردن روی نفرات و مدیریت اشتباهی که تاکنون رخ داده، مسیری سخت و به غایت دشوار را پیش روی رئیس بعدی قرار داده، همین مهم قطعاً مسئولیت اعضای مجمع و وزارت ورزش و جوانان را برای تعیین رئیس بعدی افزایش خواهد داد و البته که هر کسی رئیس شود، مانند یک پزشک باید جراح این فدراسیون هم باشد.