وظیفه شعر آیینی چیست؟
گاهی یک بیت تأثیرش از یک کتاب بیشتر است و این بستگی به نظر شاعر و انگیزه او دارد؛ گاهی برای گریاندن و اشک و آه مردم است و گاهی گنجاندن مطالب و سیره اهل بیت(ع) هم موردنظر است تا تأثیر اجتماعی بیشتری داشته باشد. ما به هر دو گونه شعر آیینی که هم به تجلیل مقام اهل بیت(ع) از منظر مدح و مرثیه و هم شعر تحلیلی که به بررسی سیره و زندگی و معارف اهل بیت(ع) بپردازد احتیاج داریم، اما بستگی به خود شاعر دارد که در کدام مواقع صلاح بداند شعر در مقام تجلیل و یا در مقام تحلیلی بسراید. باید به این نکته هم توجه کنیم که مدح اهل بیت(ع) به نوعی پرداختن به سجایای اخلاقی و همان سیره ائمه اطهار و معصومین(ع) است و از منظری دیگر این دو از هم تفکیک‌ناپذیرند.

گاه برخی انحرافات هم در شعر آیینی و هم در عزاداری‌ها به وجود می‌آید. آیا وظیفه پیشکسوتان نیست تذکر داده و از آن جلوگیری کنند؟
گوش شنوا کو؟ ما تذکرات لازم را می‌دهیم اما متأسفانه برخی جوانان آن‌قدر دنبال نوگرایی هستند که اصل مطلب را در نوگرایی مضمونی خویش مسخ می‌کنند. حتی گاهی مثلاً مقام حضرت اباالفضل(ع) را از مقام امام حسین(ع) بالاتر می‌دانند. برخی جوانان تازه‌وارد به فضای ادبیات آیینی متأسفانه این‌گونه انحرافات در مدایح و مراثی اهل بیت(ع) را به نوعی نوگرایی می‌دانند و متأسفانه مخاطبان آنان نیز از روی ناآگاهی از این‌گونه انحرافات و غلوها و مبالغه‌ها استقبال می‌کنند.

آیا هیئت‌ها و محافل شعر آیینی می‌توانند مانند محافل شعر قدیم به عنوان جاذبه برای مشتاقان ادبیات اهل بیت(ع) مطرح باشند؟
هم اکنون بزرگ‌ترین و بهترین جاذبه شعر آیینی مشهد، انجمن شعر رضوی حرم مطهر امام رضا(ع) است؛ البته انجمن‌ها و محافل بسیار جذاب دیگری نیز توسط شاعران و مداحان اهل بیت(ع) در مشهد همواره به صورت سنتی برگزار می‌شود.