​​​​​​​در ایام اربعین حسینی یک از پرسش‌های مهمی که ذهن بسیاری از جاماندگان را به خود مشغول می‌کند این است او که نتوانسته خود را به پیاده‌روی زیارت اربعین حسینی در کربلا برساند، چه جایگاهی دارد و چگونه می‌تواند نسبت خودش را به عنوان یک زائر سیدالشهدا(ع) با این زیارت برقرار کند. حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمدتقی قادری در یادداشتی که در پایگاه اطلاع‌رسانی بلاغ منتشر کرده با مراجعه به آیات و روایات، جاماندگان اربعین را در یک تقسیم‌بندی در سه گروه جای داده است: گروهی که با وجود تمکن مالی و جسمی، عمداً این زیارت را ترک گفته‌اند، گروهی که به دلیل ناتوانی جسمی و مشکل کاری توفیق تشرف ندارند و گروه سومی که توان مالی و جسمی ندارند و یا به دلیل بیماری نمی‌توانند به این زیارت مشرف شوند. تشریح جایگاه این سه گروه را در این یادداشت در ادامه می‌خوانید.

بی‌اعتنایی به زیارت سیدالشهدا(ع) با وجود تمکن مالی و جسمی
 جاماندگان اربعین را به سه گروه می‌توان تقسیم کرد: گروه نخست کسانی‌اند که از فضیلت زیارت سیدالشهدا و به وجوب یا استحباب آن آگاهی دارند، تمکن مالی و جسمی هم دارند ولی بی‌اعتنا به آن هستند وعمداً زیارت را ترک می‌کنند؛ این‌ها مصداق بارز این احادیث‌اند: 
1-«عَنِ اَلْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: قُلْتُ فِيمَنْ تَرَكَ زِيَارَةَ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَی ذَلِكَ قَالَ «إِنَّهُ قَدْ عَقَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّی اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ عَقَّنَا وَ اِسْتَخَفَّ بِأَمْرٍ هُوَ لَهُ...: حلبی می‌گوید به امام صادق(ع)عرض کردم: کسی که قدرت بر رفتن زیارت امام حسین(ع) دارد ولی ترک می‌کند چه حکمی دارد؟ امام(ع) فرمودند: چنین شخصی عاق رسول خدا و ما اهل بیت(ع) می‌شود و حق ما اهل بیت را سبک شمرده است. (تهذیب الاحکام،ج۶،ص۲۵»
 ۲-عبدالرحمن بن كثير روایت می‌کند امام صادق(ع) فرمود: «لَوْ أَنَّ أَحَدَكُمْ حَجَّ دَهْرَهُ ثُمَّ لَمْ يَزُرِ اَلْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ لَكَانَ تَارِكاً حَقّاً مِنْ حُقُوقِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّی اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لِأَنَّ حَقَّ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَرِيضَةٌ مِنَ اَللَّهِ تَعَالَی واجبه علی کل مسلم: اگر کسی همه عمر خود را به حج بگذارد ولی امام حسین(ع) را زیارت نکند، حقی از حقوق رسول الله(ص) را ترک کرده است؛ زیرا حق امام حسین(ع) از جانب خداست که بر هر مسلمانی واجب است».(همان)
۳- امام صادق(ع) فرمود: «حَقٌّ عَلَی‏ الْغَنِیِ‏ أَنْ‏ یَأْتِیَ‏ قَبْرَ الْحُسَیْنِ(ع) فِی السَّنَهِ مَرَّتَیْنِ وَ حَقٌّ عَلَی الْفَقِیرِ أَنْ‏ یَأْتِیَهُ فِالسَّنَهِ مره: برغنی و توانگر است که سالی دو بار و بر فقیر است که سالی یک بار به زیارت امام حسین(ع) برود». (کامل الزیارات، ص ۲۹۳)
۴ -قال الصادق(ع): من لم یأت قبر الحسین(ع) و هو یزعم انه لنا شیعة حتی یموت فلیس هو لنا شیعة و ان کان من اهل الجنة فهو من ضیفان اهل الجنة.
 امام صادق(ع) فرمودند: کسی که به زیارت قبر امام حسین(ع) نرود و خیال کند شیعه ماست و با این حال و خیال بمیرد او شیعه ما نیست و اگر هم از اهل بهشت باشد از میهمانان اهل بهشت خواهد بود.(کامل الزیارات، ص ۱۹۳)

کمک مالی به زائران سیدالشهدا (ع)
گروه دوم کسانی‌اند که به دلیل ناتوانی جسمی و مشکل کاری توفیق تشرف ندارند ولی ازنظر مالی کمک می‌کنند زائران سیدالشهدا(ع) راحت سفر زیارتی را بگذرانند و یا هزینه زائر را می‌دهند که آن شخص به زیارت سیدالشهدا(ع) برود، این گروه همان اجر و ثوابی را می‌برند که زائران می‌برند چرا که در روایت آمده است:
صفوان جمال می‌گوید از امام صادق(ع) پرسیدم: «... فما لمن جهزالیه ولم یخرج لعله؟ قال:یعطیه الله بکل درهم انفقه من الحسنات مثل حیل احد و یخلف علیه اضعاف ما انفق، ویصرف عنه من البلاء مما قدنزل فیدفع و یحفظ فی ماله: کسی که به دلیل عذری خود نمی‌تواند به زیارت برود ولی هزینه سفر دیگری را می‌دهد که به زیارت برود چه ثوابی دارد؟ امام(ع) فرمودند: در مقابل هر یک درهمی که خرج کرده خداوند متعال به قدرکوه احد از حسنات به وی داده و چند برابر هزینه‌ای را که متحمل شده برایش باقی می‌گذارد و نیز بلاهایی که نازل شده را از وی دور و مال و دارایی وی را حفظ و نگهداری می‌کند.( امل الزیارات باب ۴۴)

حضور نداشتن به‌واسطه ناتوانی مالی و جسمی
گروه سوم کسانی‌اند که توان مالی و جسمی ندارند یا به دلیل مشکل بیماری نمی‌توانند به زیارت اربعین حسینی بروند ولی قلبشان پر می‌کشد برای زیارت سیدالشهدا(ع)؛ اینان همین که همسوی با زائران کوی دوست‌اند همان اجر و ثواب زائران را دارند.
چرا که عطیه بن عوفی در روز اربعین هنگام زیارت تربت سیدالشهدا(ع) آن هم درحالی که جابر می‌گفت: سلام بر شما ‌ای ارواحی که در راه حسین(ع) فدا شدید و شهادت می‌دهم شما نماز را به پاداشتید و زکات را پرداختید و امر به معروف و نهی از منکر و با ملحدان جهاد کردید و خدا را آن قدر عبادت کردید تا به مرحله یقین رسیدید و قسم به کسی که حضرت محمد(ص) را به نبوت و حق مبعوث کرد، ما در آنچه شما وارد شدید و عمل کردید، شریک هستیم.
عطیه می‌گوید: به جابر گفتم: ما چگونه در ثواب آن‌ها شریک هستیم، در حالی که ما نه به وادی فرود آمدیم و نه از کوهی بالا رفتیم و نه شمشیر زدیم، ولی این گروه میان سر و بدن‌هایشان جدایی افتاده و فرزندانشان یتیم و همسرانشان بیوه شده‌اند؟
جابر گفت: ‌ای عطیه! از حبیب خود رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: اگر کسی گروهی را دوست داشته باشد، با آن گروه محشور خواهد شد و کسی که کار گروهی را دوست بدارد، با آنان در کار آنان شریک خواهد شد و قسم به آن کس که محمد(ص) را به پیامبری مبعوث کرد، نیت من و نیت یاران بر آن چیزی است که امام حسین(ع) و اصحاب او بر آن گذشته و رفته‌اند. (بحارالانوار، ج ۳۷، ص ۱۹۰. بشارة المصطفی، ص ۱۲۵).