حضرت فرمودند: «اگر وقت نماز شد و می‌توانستی اذان بگويی و مردم می‌توانند نماز بخوانند، ما پيروز شديم. اگر نام دين و نماز به کلی محو شده، يزيد پيروز شده است». در حقيقت حضرت می‌خواهند بفرمايند: خون سيدالشهدا آن اثری که بايد داشته باشد را داشت... آن‌ها می‌خواستند نام دين را از بين ببرند، ابن ابی الحديد نوشته ، زمانی یک نفر به معاویه گفت:  دشمنی با علی بن ابی طالب را تمام کن، بگو ديگر تمام شد. او که به شهادت رسيد و تو با امام حسن صلح‌نامه امضا کردی، ديگر اين دشنام دادن را تمام کن... معاویه پاسخ داد: نه به خدا قسم، مگر نمی‌بينی بر سر مأذنه‌ها نام محمد در کنار نام خداوند آمده است، به خدا قسم تا اين نام را دفن نکنم آرام نمی‌نشينم! امام سجاد هم برای همین به آن فرد فرمود: ببین امروز بر مأذنه‌ها اذان می گویند یا نه؟  اگر هنوز اذان می‌گویند، ما پيروز شده‌ايم. متأسفانه امروزه  کسانی  هستند که می‌گويند: اين عزاداری‌ها دين را به حاشيه برده است! 
همه دين با شهادت سيدالشهدا زنده شد. اگر عاشورا نبود هيچ نامی از دين نبود. انصافاً معارفی که از دين بلد هستيد غير از اين است که در مجالس اهل‌بيت ياد گرفتيم... تمام جلسات دهه محرم معارف دين و احاديث سيدالشهدا است. چطور می‌گوييد عزاداری امام حسین(ع) دين را به حاشيه می‌برد؟ گاهی می‌گويند: شما عزاداری بر اباعبدالله را از مبعث بزرگ‌تر کرديد. اين حديث از پيامبر معروف است؛ «حسينٌ مني و أنا من حسين» قديمی‌ترين منابع اين حديث کامل الزيارات ابن قولويه قمی است. حسين از من است، من از حسين هستم! من از حسين هستم يعنی چه؟ آيا معنی‌اش اين نيست که بقای دين و اسلام به دست سيدالشهدا 
خواهد بود. 
می‌گوينــــد: شـــــما اين‌قـــــدر زيــارت‌نامه‌ها و زيارت‌نامه‌خوانی‌ها را توسعه داديد که جای قرآن خواندن را گرفته است! ما، پس از قرآن سه راه برای دريافت معارف داريم که هيچ تفاوتی با هم ندارد. روایت، زیارت و مناجات... آيا راهی برای امام شناسی بالاتر از زیارت جامعه کبيره هست؟ بيش از 200 ويژگی در جامعه کبيره برای امام آمده است. بالاترين سند امام شناسی در تاريخ شيعه، جامعه کبيره است... صحيفه سجاديه دريايی از معارف است... .