​​​​​​​در این دوران خراسان جدیدی متولد شد که مهد علم و اندیشه بود و در عرصه رسانه‌ای آن روز به کانون فرهنگی جهان اسلام تبدیل شد. حضرت‌ رضا(ع) در مناظراتی که با اندیشمندان و صاحبان ادیان مختلف انجام داد رویه‌ای جدید بنا نهاد و به گفت‌وگوی دینی رنگ ‌و بویی جهانی بخشید. مسیر جاده ابریشم که از دل خراسان بزرگ می‌گذشت نیز مزید بر علت شد و به این سرزمین اعتباری جهانی بخشید.
به ‌جرئت می‌توان گفت زیرساخت‌های فرهنگی لازم برای تبدیل خراسان به قطب فرهنگی جهان اسلام وجود دارد، اما در عمل چه اتفاقی افتاده است؟ اینک می‌توان گفت مشهد از شهری تمدن‌ساز در حد و اندازه‌های امام‌ رضا(ع) فاصله بسیاری دارد و متأسفانه در میان کشورهای مختلف جهان، جایگاه شاخصی به‌ ویژه در زمینه دیپلماسی فرهنگی ندارد. ما برای تبدیل مشهد به قطب دیپلماسی فرهنگی که ظرفیت‌های عظیم آن در دل تاریخ این شهر نهفته است چه کرده‌ایم؟ جایگاه این شهر برای گفت‌وگوی بین‌الادیانی کجاست؟ بی‌شک اگر بخواهیم می‌توانیم از ظرفیت‌های موجود استفاده کنیم، اما ابتدا باید دیپلماسی فرهنگی برای مسئولان کشور و شهر امام ‌رضا(ع) اولویت داشته باشد.
تکریم زائر نیز باید به‌ عنوان اولویت نخست در مشهد مسئله تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان شود و باید برای زائران خارجی نیز برنامه‌ریزی شود و مواجهه ما با آن‌ها ویژه باشد. بسیاری از مسئولان و نخبگان جهان به این شهر می‌آیند و گاه به ‌دلیل نبود برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری درست استفاده‌ای از این ظرفیت نمی‌کنیم. برگزاری نشست‌های تخصصی و استفاده از تخصص این افراد و بازتاب این موضوع می‌تواند یکی از برنامه‌های ما باشد. متأسفانه مجموعه‌هایی فعال برای ظرفیت‌سازی گفت‌وگو و مفاهمات بین‌الادیانی به‌ وجود نیاورده‌ایم، در حالی ‌که باید تلاش کنیم این ظرفیت در مشهد پررنگ و زبانزد شود.
البته گاهی طرح‌هایی برای بین‌المللی‌ شدن مشهد مطرح شده، اما در حد شعار باقی مانده است. استفاده از دیپلماسی زیارت به ‌عنوان محور می‌تواند مشهد را قطب دیپلماسی فرهنگی در جهان کند، به‌ شرط آنکه بتوانیم ارتباط درستی بین خود و زائران ایجاد کنیم.