النا لاویان، شاعر و پژوهشگر کلیمی گفت: مادرم زانو درد دارد. او هرگاه دست بر زانو می‌گذارد تا بلند شود، می‌گوید «یا علی» و از او کمک می‌گیرد.
به گزارش خبرگزاری فارس، ششمین همایش «باران غدیر، جلوه محبت علوی در آثار هنرمندان ادیان و مذاهب» روز یکشنبه دوم مرداد ۱۴۰۱ با حضور متفکران و ادیبان ایرانی و خارجی در حوزه هنری انقلاب اسلامی برگزار شد.
در ابتدای برنامه، حجت‌الاسلام محمدرضا زائری، دبیر همایش بین‌المللی باران غدیر ضمن گرامیداشت عید مباهله و خیر مقدم به حضار گفت: شاید بتوان ادعا کرد در تاریخ، در حق هیچ‌کس چون امام علی(ع) مدح و ستایش نشده است. از مسیحیانی که در مباهله عظمت و منزلت او را درک کردند گرفته تا آنانی که به گفته ابن‌بطوطه، جهانگرد بزرگ اسلام در کلیسایی تمثال امیرالمؤمنین را کشیده بودند و او را به عنوان بزرگ‌ترین قدیس الهی تعظیم می‌کردند.
 
جلوه‌ای از ارادت کلیمیان به امام‌علی(ع)
در این همایش، النا لاویان، مدرس، پژوهشگر دین و از اعضای ادبی جامعه کلیمیان در مورد عظمت حضرت علی(ع) گفت: در تورات و زبور آمده: «و بدانید که خدا مرد صالح را برای خود برگزید» و این صالح بودن، صفت امام علی(ع) است. علی خانواده سالم تشکیل می‌دهد، علی تن‌پرور نیست، بلکه روح‌پرور است، علی نان بر سر سفره می‌گذارد، علی این‌گونه است.  وی افزود: هر یک از ما انسان‌ها «مراد‌»‌هایی را دوست می‌دارد و بدان‌ها عشق می‌ورزد. محمد، موسی، داوود، مسیح، حسین، زهرا، مریم و... اما نکته مهم این است که آن‌ها را برای حاجت‌خواهی نخواهیم، بلکه به آنان عشق بورزیم به خاطر خودشان. علی اگر «وصی» و «ولی» هم نبود، همان نیک بودنش کفایت می‌کرد تا آدمی او را دوست داشته باشد.
لاویان ادامه داد: ما کلیمیان کاشان، ارادتمان به اهل‌بیت پیامبر دارای سابقه و آمیخته به عشق و علاقه است. مادرم زانو درد دارد. او هرگاه دست بر زانو می‌گذارد تا بلند شود، می‌گوید «یا علی» و از او کمک می‌گیرد. ما در عاشورا و دهه محرم هیچ‌گاه لباس روشن نمی‌پوشیم یا مراسم عروسی و جشن نمی‌گیریم و همچون شیعیان، آن ایام را زمانی برای بزرگداشت شهادت امام حسین(ع) می‌دانیم. 
 
عرفای هندی در مدح و منقبت مولا علی شعر می‌سرودند
در ادامه این برنامه، اخلاق آهن، شاعر و ادیب هندوستانی ضمن گرامیداشت ایام غدیر و مباهله گفت: طی هزار سال گذشته در شبه‌قاره هند شاعران زیادی در مدح امام علی(ع) شعر سرودند. مدیحه‌سرایی در مورد امیرالمؤمنین و اهل‌بیت(ع) او، بیش از هرجا در مراکز ادبیات فارسی نظیر دهلی، حیدرآباد، عظیم‌آباد و... رواج داشت. وی افزود: بسیاری از این اشعار که در مدح امام علی(ع) گفته شده، در قوالی‌ها و مجالس عرفا برای مراسم «سماع» خوانده می‌شود. بسیاری از عرفای هندی در مدح و منقبت مولا علی شعر سروده‌اند که از معروف‌ترین آنان می‌توان به «بوعلی شاه قلندر» و «امیر خسرو دهلوی» اشاره کرد. امیرخسرو، شاعر و موسیقیدان معروف هندی است که در یک منظومه ماجرای غدیر و حدیث «من کنت مولاه» را در قالب شعر درآورده است. همچنین، او در یک شعر بلندبالا، خصائص و فضائل مخصوص امیرالمؤمنین را فهرست‌وار بیان کرده است. این ادیب هندی اشاره کرد: با ایجاد زبان‌های جدید هندی، مثل اردو و پنجابی، سنت شعرسرایی در مدح امام‌علی ادامه داشت و معروف‌ترین شعرای معاصر که در قرن بیستم می‌زیست، اقبال لاهوری بود.