به جرئت می‌توان گفت منطقه حفاظت شده سرانی که با مساحت حدود 16 هزار هکتار در فاصله 80 کیلومتری شمال شیروان واقع شده و نزدیک به 30 کیلومتر مرز مشترک با کشور ترکمنستان دارد، با دارا بودن آب‌وهوای پاک، طبیعتی بکر با چشم‌اندازهای زیبا و فرح‌انگیز، جنگل‌های انبوه «اُرس» و تنوع بسیار زیاد پوشش گیاهی، بهشت ایران است.
منطقه حفاظت شده سرانی که به منطقه «گلیل» چسبیده و زیستگاه خالص‌ترین قوچ اوریال نیز هست، با شیب‌های تند، دره‌های عمیق و صخره‌های مرتفع، قسمتی از رشته کوه‌های موسوم به «کپه‌داغ» را تشکیل داده و از مناظر بدیع و فریبنده‌ای برخوردار است. هوای این منطقه به ‌دلیل کوهستانی بودن، سرد بوده و بهترین زمان برای رفتن به سرانی، تیرماه تا آخر شهریور است.  داخل این منطقه پوشش انبوه درختان اُرس در ارتفاعات قرار دارد و در نقاطی هم که ارس وجود ندارد، انواع بالشتکی‌ها از قبیل گون، کلاه میرحسن، چوبک و اسپرس خاردار، پوشش زیبا و چشم‌نوازی به عرصه‌های طبیعی آن بخشیده است. در منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی حیوانات و پرندگانی همچون قوچ و میش اوریال، ‌پلنگ، گربه وحشی، گراز، سمور سنگی، خرگوش، دارکوب قهوه‌ای که بسیار کمیاب است، سهره سیاه و کبک دری زندگی می‌کنند.
از چشمه‌های این منطقه نیز می‌توان به کورچشمه، قربان‌چشمه، شم‌دل و چشمه‌گیری اشاره کرد که به همراه رودخانه‌ای که در مرز جنوبی منطقه به طرف روستای سرانی جاری است، منابع آبی منطقه را تشکیل می‌دهند. در میان درختان سرانی، درخت ارس بسیار بزرگی وجود دارد که به لحاظ قطر تنه و قدمت، کهنسال‌ترین ارس در خراسان بزرگ بوده و یکی از پنج درخت ارس کهنسال ایران است.