خراسانی‌زاده با اشاره به پیشینه‌ای از تاریخ برگزاری بی‌ینال ونیز آن را مهم‌ترین رویداد عرصه تجسمی دنیا خواند و گفت: بی‌ینال ونیز از آن جهت اهمیت ویژه‌ای دارد که ۱۲۹ سال است پابرجاست و ۵۹ بار برگزار و در دوره‌های مختلف سرآمد برپایی رویدادهای دیگر هنری نیز شده و ‌جایی برای معرفی و‌ عرض اندام اتفاق‌های مهم تجسمی دنیاست.
خوشبختانه این شرایط فراهم شد تا برای دهمین بار بتوانیم نمایندگی‌ جمهوری اسلامی را در این رویداد هنری داشته باشیم و با وجود همه چالش‌هایی که ‌وجود داشت و دشواری‌هایی که در تأمین بودجه با آن روبه‌رو بودیم اما این اتفاق محقق شد و شصتمین دوره این رویداد اول اردیبهشت ماه در ونیز افتتاح خواهد شد و تا اوایل آذرماه برپاست. ما نیز دوم اردیبهشت ماه پاویون ایران را با حضور بخشی از دست اندرکاران افتتاح خواهیم کرد.
در ادامه حسینی،  دبیر ارشد هنری پاویون ایران گفت: این آثار پاییز ۱۴۰۲ و در پی حمله اسرائیل به بیمارستان و کشته شدن شمار زیادی از کودکان خلق شد. همه این آثار فرم و اندازه یک شکل دارند و با محوریت کودکان غزه و بر مبنای اشعاری از محمود درویش انتخاب شدند و قرار است علاوه بر نمایش فیزیکی آثار جنبه‌های دیگر هنرهای چندرسانه‌ای به نمایشگاه اضافه شود. نام غرفه ایرانی «بنی آدم اعضای یک پیکرند» و عنوان نمایشگاه «والایی» نام گرفته است. کاظم چلیپا، مرتضی اسدی، مصطفی گودرزی، غلامعلی طاهری و حمید قدیریان از هنرمندان ما در این دوره از بی‌ینال هستند.  

جلوه‌ای از ایمان مردم غزه 
در ادامه مرتضی اسدی تأکید کرد: به عنوان یک نقاش سعی کردم این نسل‌کشی و بحران وحشیانه‌ای که در 6ماه گذشته اتفاق افتاد را با احساسم در این تابلو و با تأکید بر تمامیت ارضی فلسطین نقاشی کنم. شرایط به گونه‌ای است که مجبوریم قلممان را در بیان کشتار و نسل‌کشی به کار بگیریم و من هم سعی کردم به عنوان نقاش سهمی در این اتفاق داشته باشم.
قدیریان نیز در ادامه با بیان اینکه با وجود اتفاق‌هایی که در جهان می‌افتد باید وارد تبیین‌های جدید شویم، تصریح کرد: ‌پوشش تزئینی دنیا افتاده و دست یهود در تمام سیستم‌ها نمایان شده است. باید اندیشمندان دور هم جمع شوند و برای شرایط 
پیش رو  و ‌اثرات فرهنگی این اتفاق چاره‌ای بیندیشند. تابلو من درباره کودکان غزه است و‌ تلاش کردم ایمانی که مردم غزه‌ از خود بروز دادند و‌ نورانیتی که ایجاد کردند و‌ بر فطرت‌ها جلوه می‌کند را نشان دهم. 
خراسانی‌زاده در پاسخ به پرسش و انتقادی درباره تمرکز همه‌جانبه آثار در بی‌ینال ونیز روی موضوع غزه و نبود اثری درباره هنر ایرانی متذکر شد: در بدو ‌کار سیاست بر مبنای انتخاب مضمون نبود و‌ با وجود فشردگی کار و ‌دو روز مانده به اعلام حضور نمی‌توانستیم به دلیل فشارهای مالی در بی‌ینال باشیم. مشورت‌های زیادی کردیم و ‌طرح‌های مختلفی ارائه دادیم، آثار دیگری هم معرفی شد اما در نهایت تصمیم گرفتیم براساس بهترین کارهای موجود پیش برویم و سیاست ما بر مبنای انتخاب بهترین مجموعه کیوریت شده بود و مجموعه آثار متعلق به حوزه هنری است. همچنین از استاد احصایی هم دعوت کردیم اثری را به دوسالانه ارسال کنند.
در ادامه خراسانی‌زاده درباره رقم بودجه این رویداد هم گفت: در بی‌ینال 60 تا 78 کشور حضور خواهند داشت و برخی کشورها در فضای اولیه بی‌ینال مکان خریداری شده دارند و برخی هم در فضاهای دیگر مستقر  شدند. فراهم کردن فضای استیجاری در ونیز با توجه به هزینه‌های بالای آن از لحاظ یورو عدد سنگینی است. برآورد اولیه این بود که ۴۰۰هزار یورو نیاز داشتیم و زمانی که تأمین نشد بر مبنای خطرپذیری بالا جلو رفتیم. در حال حاضر هم کمتر از یک چهارم مبلغ را داریم و امیدوارم بخش‌های خصوصی‌ برای مشارکت وارد شوند. 

هنر ایرانی زیر سایه انسانیت رفته است 
قدیریان نیز در پاسخ به پرسش قدس درباره هجمه‌هایی که نسبت به حوزه هنری و حضورش در بی‌ینال ونیز صورت گرفته گفت: چیز عجیبی نیست! نظام هر کاری بکند زیر سؤال است. اگر پنج نفر دیگر را هم معرفی کنند آیا آن‌ها نماینده هنر ایران هستند؟ مسلماً خیر! اما اینکه می‌گویید هنر ایرانی زیر سایه موضوعی جهانی رفته این طور نیست بلکه زیر سایه انسانیت رفته است. ایرانی کیست؟ کسی که یهودی‌ها را 2هزار و 500 سال پیش از زیر یوغ آزاد کرد و به آن‌ها امکانات داد، ایرانی کسی است که هر جا مظلوم می‌بیند بی‌تفاوت نیست. باید به موضوع این طور نگاه کرد. شما فکر کردید هنر ایرانی چیست؛ طبیعت؟ خیر؛ هنر ایرانی هنر بی‌تفاوت نبودن است و موضوع ما مکتب هنری نیست بلکه ما درباره هنرمندی صحبت می‌کنیم که فطرتش بیدار است و همرنگ شرایط روز و بازی‌های فناوری نمی‌شود. جالب است دنیا هم به همین سمت رفته است.

با آینده‌نگری می‌توانیم جهت فکری بدهیم
وی در پاسخ به اینکه پیش‌بینی می‌کند کشورهای دیگر هم در بی‌ینال ونیز به موضوع غزه واکنش نشان دهند، می‌گوید: حتماً مردم دنیا و هنرمندان به این مسئله واکنش نشان می‌دهند و آنچه در جامعه جهانی می‌بینیم این است که وجدان‌ها به درد آمده؛ جهان دارد پوست می‌اندازد و اگر ما آینده‌نگر باشیم می‌توانیم جهت فکری بدهیم. تمام جهت فکری‌ها را یهودی‌ها به ما دادند اما ما باید حرف خودمان را بزنیم در غیر این صورت آن امپراتوری را که دنبالش هستیم نمی‌توانیم بدست بیاوریم. این امپراتوری با چند موشک نقطه‌زن بدست نمی‌آید، بلکه با ایده و تفکر بدست می‌آید.