گزارشی از فعالیت‌های خیریه امام صادق (ع) در محله شهید رستمی مشهد
ارثیه پدری،توفیق آبروداری
طاهره فجر داوودلی
هیچ کس فکر نمی‌کرد چند هفته مانده تا پایان سال 98، ویروس کرونا و بیماری‌اش آن‌قدر جدی شود که کار به تعطیلی سراسری بکشد. روزهایی که خیابان‌های شهر خالی و در خانه‌ها از ترس ابتلا به بیماری به سختی باز می‌شد. ترس از بیماری تنها یک بخش از دردسرهای کرونا در آن روزها بود.
سفره‌های خالی از نان، تعطیلی و کساد شدن کسب‌وکارها و بیکاری روز به روز بیشتر و بیشتر می‌شد. وخامت اوضاع برای زندانیان آزاد شده از زندان که خانواده‌هایشان چشم دیدنشان را نداشتند، معتادانی که کمپ‌های ترک اعتیاد و گرمخانه‌ها حتی وعده‌ای غذا به دستشان نمی‌دادند، کارتن‌خواب‌ها و معتادان متجاهر بیش از دیگران بود.
هرآن کس که دندان دهد، نان دهد...
اما در تقدیر الهی هیچ موجودی بی‌روزی نمی‌ماند و بالاخره دستی، واسطه روزی رسانی می‌شود... دستانی که هیچ آداب و ترتیبی برای انجام کار خیر و گره‌گشایی از بندگان خدا نمی‌جویند و هر گره‌گشایی از خلق را توفیق الهی می‌دانند که باید بی‌منت انجام دهند. غذارسانی به کارتن خواب‌ها و معتادان متجاهر در حاشیه شهر مشهد، روایت بخشی از فعالیت‌های خیریه امام صادق(ع) مشهد در روزهای آغاز کروناست که البته حالا و با بهتر شدن اوضاع، کمک‌هایشان رنگ دیگری گرفته است.
«صادق عقیلی» مسئول خیریه امام صادق(ع) مشهد می‌گوید: «آن روزهای ابتدای شیوع کرونا در مشهد که واقعاً روزهای تلخ و ناجوری بود، همراه با سایر بچه‌های خیریه، در مدت سه ماه به حدود700 نفر از معتادان متجاهر، کارتن‌خواب‌ها و بی سرپناهان مشهدی روزانه سه وعده غذا می‌رساندیم. در آن شرایط سخت، توجه همه نهادها و تشکل‌ها و... متوجه قشرهای دیگر بود و شاید کسی و سازمانی به فکر این نبود که بالاخره این افراد هم انسان و بخشی از جامعه هستند و در برابر مشکلات آسیب‌پذیرترند، بنابراین کسی به این افراد کمک‌رسانی نمی‌کرد. به همین دلیل ما با کمک اعضای خیریه، صبحانه، ناهار و شام افراد از قبل شناسایی شده را آماده می‌کردیم و هر روز در محل‌هایی در اطراف مشهد که با آن‌ها قرار می‌گذاشتیم، وعده‌های غذایی را تحویل می‌دادیم. آن زمان خیلی‌ها به ما می‌گفتند ارتباط و تماس با این افراد آن هم در این شرایط خیلی خطرناک است و امکان ابتلای خودتان به کرونا و انتقال آن به دیگران بالاست. اما با توکل به خدا تلاش کردیم کارها را با رعایت کامل موارد بهداشتی انجام دهیم و خدا را شکر هم خدمات‌رسانی را کامل انجام دادیم و هم اینکه در آن مقطع هیچ ابتلایی بین دوستان و همکاران مشاهده نشد.
میراثداران پدر
«عقیلی» درباره پیشینه خیریه‌شان می‌گوید: «اینجا یکی از خیریه‌های قدیمی مشهد است. در واقع بنیان‌گذارش پدرم، حاج قاسم عقیلی بود که سال 1350 این خیریه را راه انداخت. آن طور که خود پدر می‌گفتند، دوران نوجوانی و دانش‌آموزی سختی را پشت سرگذاشتند و به قول خودشان خیلی بی‌پولی کشیدند و همین موجب شد به اتفاق چند نفر از دوستان دوران دانش‌آموزی، خیریه‌ای راه بیندازند و هدف اولیه‌شان هم تکریم دانش‌آموزان نیازمند از مقطع ابتدایی تا پایان دبیرستان در مناطق حاشیه شهر مشهد بود».
حاج قاسم عقیلی پیشتر در برنامه «ماه نشان» به حاج حسین یکتا ماجرای شکل‌گیری خیریه امام جعفر صادق(ع) را این‌طور روایت کرده بود: خیریه امام جعفر صادق(ع) در سال ۱۳۵۰ راه‌اندازی شد به‌گونه‌ای که مادر مرحومم یک قابلمه کوچک داشت که در آن برای 10-12 نفر غذا جا می‌گرفت و با پدرم غذاها را در مدارس و حوزه‌های علمیه توزیع می‌کردیم. پدرم می‌گفت این‌ها سربازان امام زمان(عج) هستند و واجب است به این‌ها کمک کنیم. کمک به این‌ها پیش خداوند گم نمی‌شود .در ادامه این راه، با چند نفر از دوستان به حرم امام رضا(ع) رفتیم و عهد کردیم اگر زمانی رزق و روزی ما گسترش یافت این راه را ادامه دهیم و به مدارس و افراد بی‌بضاعت و مستضعف یاری برسانیم و کمک حالشان باشیم که همین اتفاق هم افتاد و این کار پس از پیروزی انقلاب هم ادامه پیدا کرد. همه خانواده و اجداد من عاشق امام حسین(ع) بودند و به دلیل ارادتی که به این خاندان داشتند همواره برای رفع گرسنگی مستضعفان گام برمی‌داشتند. پدرم از شب اول محرم تا ۷۰ شب با پنج روحانی و روضه‌خوان به پنج مجلس می‌رفتند و روضه می‌خواندند و در پایان نیز همه کمک‌های بانی مجلس و خیران را جمع‌آوری و آن‌ها را بین مستضعفان تقسیم می‌کردند.
صادق نیز همچون پدرش میراثدار پدر است و درباره کارهای خیر و عام‌المنفعه خیریه‌شان نگاه و اعتقاد قشنگی دارد: «این کارهای خیری هم که الان توفیق شده آن‌ها را انجام دهیم در واقع میراث پدر است که به ما رسیده... انجام کار خیر و کمک به دیگران از جمله دست‌گیری از آدم‌هایی که آدم امیدوار است شاید با کمک و حمایت، مسیر زندگیشان اصلاح شود چیزی است که به چشم خودم در زندگی پدرم دیده‌ام. پدرم در سال 95 مرحوم شد و بزرگ‌ترین میراث او برای من خیریه امام صادق(ع) است. خیریه‌ای که به واسطه آن تا پیش از کرونا با شناسایی دانش‌آموزان ایتام، سادات، بی‌سرپرست و
بد سرپرست از طریق مدیران مدارس، در حاشیه شهر مشهد خدمت‌رسانی می‌کردیم و با شروع کرونا و تعطیلی مدارس ضمن کمک به دانش‌آموزان ذکر شده، اقدامات دیگری از جمله توزیع بسته‌های معیشتی در بین خانواده‌های نیازمند در حاشیه شهر مشهد را در لیست کارهای خود قرار دادیم.
طریقت به جز خدمت خلق نیست
البته عقیلی معتقد است خیریه امام صادق(ع) از مسائل فرهنگی هم غافل نیست: «اصلی‌ترین اولویتمان رفع نیازهای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و فردی دانش‌آموزان ایتام، سادات، بی‌سرپرست و بد سرپرست و تکریم آن‌هاست و خیران در تأمین اقلام مورد نیاز برای خدمت‌رسانی به نیازمندان حاشیه شهر مشهد به ما کمک رسانی می‌کنند که قدردان اعتماد تک تک این عزیزان هستیم.
صادق عقیلی درباره دیگر فعالیت‌ها و برنامه‌های خیریه امام صادق(ع) می‌گوید: در کنار حمایت از دانش‌آموزان یاد شده در حاشیه شهر مشهد و در دو سال اخیر هم غذارسانی به کارتن‌خواب‌ها و معتادان متجاهر، سعی می‌کنیم به رفع نیازهای مدارس حاشیه شهر مانند تهیه کولر، بخاری، شیرآلات و غیره، بپردازیم. توزیع غذای گرم هر هفته برای700 تا هزار نفر دانش‌آموز، توزیع بسته‌های معیشتی در مناسبت‌های مختلف بین خانواده‌های دانش‌آموزان، تهیه لباس نو برای عید نوروز و لباس گرم برای زمستان، تأمین نیازهای آموزشی دانش‌آموزان مستعد اما نیازمند و هر آنچه به تکریم این دانش‌آموزان مربوط می‌شود نیز از پیش در دستور کار خیریه قرار داشت.
ز خدمت مکن یک زمان غافلی
مسئول خیریه امام صادق(ع) در ادامه درباره نحوه خدمات‌رسانی و یا شناسایی نیازمندان واقعی می‌گوید: با شروع کرونا و تعطیلی مدارس نوع خدمت‌رسانی ما تغییر کرد. یعنی جامعه دانش‌آموزی ما ثابت بود اما شکل مشکلات جمعیت زیرپوشش متفاوت و گاهی پیچیده‌تر شد. می‌دانیم شغل بسیاری از مردم مشهد به حضور زائر وابسته است. در بین خانواده‌های حاشیه شهر زنان و مردان آبرومندی هستند که در هتل‌ها و میهمانپذیرهای اطراف حرم کار خدماتی انجام می‌دهند. با توجه به محدودیت‌های منع تردد و بسته شدن حرم مطهر امام هشتم(ع) در اوایل کرونا، شاهد بیکاری و اخراج افراد زیادی بودیم. اطلاعات این افراد را از کانال‌های مختلف از جمله مدیران مدارس تهیه می‌کردیم. پس از کمک‌رسانی به کارتن‌خواب‌ها و معتادان متجاهر، دومین اقدام ما تهیه و توزیع بسته‌های معیشتی در بین طیف گسترده‌ای از خانواده‌های این گروه از دانش‌آموزان و نیازمندان بود.
گر تو نمی‌پسندی تغییر کن قضا را
در حال حاضر با توجه به بهبود نسبی شرایط کرونا اقدامات خیریه امام صادق(ع) در کنار توزیع بسته‌های معیشتی و رسیدگی به نیازهای دانش‌آموزان ایتام، سادات، بدسرپرست و بی‌سرپرست، کمک به بهبود وضعیت معیشت خانواده‌هایی است که امید می‌رود سرپرست خانواده ترک اعتیاد کند و به آغوش جامعه برگردد. به عنوان مثال یکی از معتادانی که در اوایل کرونا به او کمک‌رسانی کردیم با ترک اعتیاد به زندگی خود بازگشته است. به قول خودش دست او را گرفتیم تا از باتلاق بیرون بیاید و حالا نیاز به کاری دارد تا زندگی آبرومندی را فراهم کند. با کمک خیران توانستیم ماشینی برای او تهیه کنیم تا خودش با کار کردن هزینه‌های زندگی‌اش را تأمین کند. به نظر من یکی از بهترین اتفاقات می‌تواند بازگرداندن یک انسان از مسیر اشتباه زندگی باشد که بسیار ارزشمند است و برای این توفیق شکرگزار خداوند مهربان و امام هشتم(ع) هستیم. از خدا می‌خواهیم من و تمام خیران را در توفیق خدمت به مردم یاری کند تا ثابت‌قدم بمانیم و دنیا را به جای بهتری برای زندگی همه بندگان خدا تبدیل کنیم.
هرآن کس که دندان دهد، نان دهد...
اما در تقدیر الهی هیچ موجودی بی‌روزی نمی‌ماند و بالاخره دستی، واسطه روزی رسانی می‌شود... دستانی که هیچ آداب و ترتیبی برای انجام کار خیر و گره‌گشایی از بندگان خدا نمی‌جویند و هر گره‌گشایی از خلق را توفیق الهی می‌دانند که باید بی‌منت انجام دهند. غذارسانی به کارتن خواب‌ها و معتادان متجاهر در حاشیه شهر مشهد، روایت بخشی از فعالیت‌های خیریه امام صادق(ع) مشهد در روزهای آغاز کروناست که البته حالا و با بهتر شدن اوضاع، کمک‌هایشان رنگ دیگری گرفته است.
«صادق عقیلی» مسئول خیریه امام صادق(ع) مشهد می‌گوید: «آن روزهای ابتدای شیوع کرونا در مشهد که واقعاً روزهای تلخ و ناجوری بود، همراه با سایر بچه‌های خیریه، در مدت سه ماه به حدود700 نفر از معتادان متجاهر، کارتن‌خواب‌ها و بی سرپناهان مشهدی روزانه سه وعده غذا می‌رساندیم. در آن شرایط سخت، توجه همه نهادها و تشکل‌ها و... متوجه قشرهای دیگر بود و شاید کسی و سازمانی به فکر این نبود که بالاخره این افراد هم انسان و بخشی از جامعه هستند و در برابر مشکلات آسیب‌پذیرترند، بنابراین کسی به این افراد کمک‌رسانی نمی‌کرد. به همین دلیل ما با کمک اعضای خیریه، صبحانه، ناهار و شام افراد از قبل شناسایی شده را آماده می‌کردیم و هر روز در محل‌هایی در اطراف مشهد که با آن‌ها قرار می‌گذاشتیم، وعده‌های غذایی را تحویل می‌دادیم. آن زمان خیلی‌ها به ما می‌گفتند ارتباط و تماس با این افراد آن هم در این شرایط خیلی خطرناک است و امکان ابتلای خودتان به کرونا و انتقال آن به دیگران بالاست. اما با توکل به خدا تلاش کردیم کارها را با رعایت کامل موارد بهداشتی انجام دهیم و خدا را شکر هم خدمات‌رسانی را کامل انجام دادیم و هم اینکه در آن مقطع هیچ ابتلایی بین دوستان و همکاران مشاهده نشد.
میراثداران پدر
«عقیلی» درباره پیشینه خیریه‌شان می‌گوید: «اینجا یکی از خیریه‌های قدیمی مشهد است. در واقع بنیان‌گذارش پدرم، حاج قاسم عقیلی بود که سال 1350 این خیریه را راه انداخت. آن طور که خود پدر می‌گفتند، دوران نوجوانی و دانش‌آموزی سختی را پشت سرگذاشتند و به قول خودشان خیلی بی‌پولی کشیدند و همین موجب شد به اتفاق چند نفر از دوستان دوران دانش‌آموزی، خیریه‌ای راه بیندازند و هدف اولیه‌شان هم تکریم دانش‌آموزان نیازمند از مقطع ابتدایی تا پایان دبیرستان در مناطق حاشیه شهر مشهد بود».
حاج قاسم عقیلی پیشتر در برنامه «ماه نشان» به حاج حسین یکتا ماجرای شکل‌گیری خیریه امام جعفر صادق(ع) را این‌طور روایت کرده بود: خیریه امام جعفر صادق(ع) در سال ۱۳۵۰ راه‌اندازی شد به‌گونه‌ای که مادر مرحومم یک قابلمه کوچک داشت که در آن برای 10-12 نفر غذا جا می‌گرفت و با پدرم غذاها را در مدارس و حوزه‌های علمیه توزیع می‌کردیم. پدرم می‌گفت این‌ها سربازان امام زمان(عج) هستند و واجب است به این‌ها کمک کنیم. کمک به این‌ها پیش خداوند گم نمی‌شود .در ادامه این راه، با چند نفر از دوستان به حرم امام رضا(ع) رفتیم و عهد کردیم اگر زمانی رزق و روزی ما گسترش یافت این راه را ادامه دهیم و به مدارس و افراد بی‌بضاعت و مستضعف یاری برسانیم و کمک حالشان باشیم که همین اتفاق هم افتاد و این کار پس از پیروزی انقلاب هم ادامه پیدا کرد. همه خانواده و اجداد من عاشق امام حسین(ع) بودند و به دلیل ارادتی که به این خاندان داشتند همواره برای رفع گرسنگی مستضعفان گام برمی‌داشتند. پدرم از شب اول محرم تا ۷۰ شب با پنج روحانی و روضه‌خوان به پنج مجلس می‌رفتند و روضه می‌خواندند و در پایان نیز همه کمک‌های بانی مجلس و خیران را جمع‌آوری و آن‌ها را بین مستضعفان تقسیم می‌کردند.
صادق نیز همچون پدرش میراثدار پدر است و درباره کارهای خیر و عام‌المنفعه خیریه‌شان نگاه و اعتقاد قشنگی دارد: «این کارهای خیری هم که الان توفیق شده آن‌ها را انجام دهیم در واقع میراث پدر است که به ما رسیده... انجام کار خیر و کمک به دیگران از جمله دست‌گیری از آدم‌هایی که آدم امیدوار است شاید با کمک و حمایت، مسیر زندگیشان اصلاح شود چیزی است که به چشم خودم در زندگی پدرم دیده‌ام. پدرم در سال 95 مرحوم شد و بزرگ‌ترین میراث او برای من خیریه امام صادق(ع) است. خیریه‌ای که به واسطه آن تا پیش از کرونا با شناسایی دانش‌آموزان ایتام، سادات، بی‌سرپرست و
بد سرپرست از طریق مدیران مدارس، در حاشیه شهر مشهد خدمت‌رسانی می‌کردیم و با شروع کرونا و تعطیلی مدارس ضمن کمک به دانش‌آموزان ذکر شده، اقدامات دیگری از جمله توزیع بسته‌های معیشتی در بین خانواده‌های نیازمند در حاشیه شهر مشهد را در لیست کارهای خود قرار دادیم.
طریقت به جز خدمت خلق نیست
البته عقیلی معتقد است خیریه امام صادق(ع) از مسائل فرهنگی هم غافل نیست: «اصلی‌ترین اولویتمان رفع نیازهای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و فردی دانش‌آموزان ایتام، سادات، بی‌سرپرست و بد سرپرست و تکریم آن‌هاست و خیران در تأمین اقلام مورد نیاز برای خدمت‌رسانی به نیازمندان حاشیه شهر مشهد به ما کمک رسانی می‌کنند که قدردان اعتماد تک تک این عزیزان هستیم.
صادق عقیلی درباره دیگر فعالیت‌ها و برنامه‌های خیریه امام صادق(ع) می‌گوید: در کنار حمایت از دانش‌آموزان یاد شده در حاشیه شهر مشهد و در دو سال اخیر هم غذارسانی به کارتن‌خواب‌ها و معتادان متجاهر، سعی می‌کنیم به رفع نیازهای مدارس حاشیه شهر مانند تهیه کولر، بخاری، شیرآلات و غیره، بپردازیم. توزیع غذای گرم هر هفته برای700 تا هزار نفر دانش‌آموز، توزیع بسته‌های معیشتی در مناسبت‌های مختلف بین خانواده‌های دانش‌آموزان، تهیه لباس نو برای عید نوروز و لباس گرم برای زمستان، تأمین نیازهای آموزشی دانش‌آموزان مستعد اما نیازمند و هر آنچه به تکریم این دانش‌آموزان مربوط می‌شود نیز از پیش در دستور کار خیریه قرار داشت.
ز خدمت مکن یک زمان غافلی
مسئول خیریه امام صادق(ع) در ادامه درباره نحوه خدمات‌رسانی و یا شناسایی نیازمندان واقعی می‌گوید: با شروع کرونا و تعطیلی مدارس نوع خدمت‌رسانی ما تغییر کرد. یعنی جامعه دانش‌آموزی ما ثابت بود اما شکل مشکلات جمعیت زیرپوشش متفاوت و گاهی پیچیده‌تر شد. می‌دانیم شغل بسیاری از مردم مشهد به حضور زائر وابسته است. در بین خانواده‌های حاشیه شهر زنان و مردان آبرومندی هستند که در هتل‌ها و میهمانپذیرهای اطراف حرم کار خدماتی انجام می‌دهند. با توجه به محدودیت‌های منع تردد و بسته شدن حرم مطهر امام هشتم(ع) در اوایل کرونا، شاهد بیکاری و اخراج افراد زیادی بودیم. اطلاعات این افراد را از کانال‌های مختلف از جمله مدیران مدارس تهیه می‌کردیم. پس از کمک‌رسانی به کارتن‌خواب‌ها و معتادان متجاهر، دومین اقدام ما تهیه و توزیع بسته‌های معیشتی در بین طیف گسترده‌ای از خانواده‌های این گروه از دانش‌آموزان و نیازمندان بود.
گر تو نمی‌پسندی تغییر کن قضا را
در حال حاضر با توجه به بهبود نسبی شرایط کرونا اقدامات خیریه امام صادق(ع) در کنار توزیع بسته‌های معیشتی و رسیدگی به نیازهای دانش‌آموزان ایتام، سادات، بدسرپرست و بی‌سرپرست، کمک به بهبود وضعیت معیشت خانواده‌هایی است که امید می‌رود سرپرست خانواده ترک اعتیاد کند و به آغوش جامعه برگردد. به عنوان مثال یکی از معتادانی که در اوایل کرونا به او کمک‌رسانی کردیم با ترک اعتیاد به زندگی خود بازگشته است. به قول خودش دست او را گرفتیم تا از باتلاق بیرون بیاید و حالا نیاز به کاری دارد تا زندگی آبرومندی را فراهم کند. با کمک خیران توانستیم ماشینی برای او تهیه کنیم تا خودش با کار کردن هزینه‌های زندگی‌اش را تأمین کند. به نظر من یکی از بهترین اتفاقات می‌تواند بازگرداندن یک انسان از مسیر اشتباه زندگی باشد که بسیار ارزشمند است و برای این توفیق شکرگزار خداوند مهربان و امام هشتم(ع) هستیم. از خدا می‌خواهیم من و تمام خیران را در توفیق خدمت به مردم یاری کند تا ثابت‌قدم بمانیم و دنیا را به جای بهتری برای زندگی همه بندگان خدا تبدیل کنیم.
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
تیتر خبرها
