گمانه‌زنی درباره کشف گور دسته‌جمعی واقعه گوهرشاد

آیا پرونده یک جنایت پس از 86 سال رمزگشایی می‌شود؟

گمانه‌زنی درباره کشف گور دسته‌جمعی واقعه گوهرشاد

طی روز‌های اخیر در مشهد اخباری درباره کشف و دیده شدن بقایایی از گورهای دسته‌جمعی شهدای واقعه گوهرشاد در فضای مجازی شنیده می‌شود. ظاهراً این گور جدید در گودال خشت‌مال‌های مشهد کشف شده است. البته اینکه پیکر‌ها مربوط به جنایت گوهر‌شاد باشد هنوز تأیید نشده اما احتمال انتساب این پیکر‌ها به شهدای گوهرشاد زیاد است.
به گزارش فارس، این اتفاق درحالی رخ می‌دهد که شاهدان بسیاری از همان سال روایت می‌کردند پس از کشتار مردم در مسجد گوهر‌شاد، مأموران رضاخان پیکر‌های مطهر شهدا و حتی زخمی‌ها را با کامیون به چند نقطه در مشهد منتقل و بدون انجام غسل و کفن به صورت جمعی دفن کردند و تخمین‌ها در این زمینه حدود ۴هزار شهید است.
تیرماه ۱۳۱۴ مردم مشهد مقدس در کنار مردم شهر‌هایی مثل قم، تبریز، شیراز و برخی دیگر شهر‌ها در اعتراض به سیاست‌های  تغییر لباس و نشانه‌های کشف حجاب رضاخانی به خیابان‌ها ریختند. این اعتراضات در پی محاصره منزل آیت‌الله قمی و سخنرانی‌های آتشین شیخ محمدتقی بهلول بالا گرفت و مردم به آستان مقدس امام رضا(ع) پناه برده و در مسجد گوهرشاد متحصن شدند و اعلام کردند تا مسئله‌ رفع نشود از آنجا خارج نمی‌شوند.
اما شهربانی به دستور رضاخان، اطراف حرم و مسجد را محاصره و شروع به تیراندازی کردند و در نتیجه بیش از ۲هزار نفر از مردم غیرتمند ایران به جرم دفاع از حجاب، به خاک و خون کشیده شدند و مأموران رژیم پهلوی، پیکر مطهر این شهدا و زخمی‌هایی که هنوز نفس می‌کشیدند را در گورهای دسته جمعی ریخته و مدفون ساختند.

روایت مرحوم شیخ محمد‌تقی بهلول از دفن شهدا و زخمی‌ها در گورهای دسته‌جمعی
مرحوم شیخ محمدتقی بهلول از جمله کسانی بود که در جریان تحصن مردم مشهد در مسجد گوهرشاد حضور داشت و یکی از رهبران این جریان بود. وی در این باره می‌گوید: رضاخان قلدر به دنبال رفتارهای ضددینی خود، مسئله کشف حجاب را مطرح کرد که اعتراض همه علما و مراجع را به دنبال داشت. آیت‌الله حاج‌آقا حسین قمی تصمیم گرفت از مشهد به تهران برود و رضاخان را از این کار بازدارد، اما رضاخان ایشان را بازداشت و در باغی حبس کرد. بعد هم به مأموران خود دستور داد علمای شاخص مشهد از جمله حاج شیخ علی‌اکبر نهاوندی، حاج شیخ غلامرضا طبسی، حاج شیخ مهدی واعظ و حاج شیخ عباس قمی (صاحب مفاتیح‌الجنان) را بازداشت کنند.این اتفاقات سبب تحصن مردم در مسجد گوهرشاد شد و واقعیت این است تا آن روز، چنان جمعیتی را در هیچ‌ جا ندیده بودم و با فشار مأموران نه تنها از جمعیت کاسته نشد بلکه لحظه به لحظه به جمعیت افزوده شد.
تا اینکه حرم به محاصره مأموران در آمد، آن‌ها حتی در ورودی‌های شهر هم مأمور گذاشته بودند تا از ورود روستاییانی که می‌خواستند به تحصن‌کنندگان بپیوندند، جلوگیری کنند. آن روز در حرم سعی کردم عده‌ای را جلو درهای ورودی مسجد و حرم به نگهبانی بگذارم. متأسفانه در اصلی ورودی به فردی سپرده شد که بعدها به ما خیانت کرد. ما باوجود نابرابری عِدّه و عُدّه، چاره‌ای جز مقاومت نداشتیم. بالاخره پیش از اذان صبح مأموران با توپ و تفنگ به ما حمله کردند و عده زیادی را به خاک و خون کشیدند.
مأموران رضاخان بسیاری از مجروحان را که هنوز زنده بودند، همراه شهدا در گورهای دسته‌جمعی دفن کرد. بعدها شاهدان عینی برایم نقل کردند کامیون‌هایی پر از افراد زخمی را از محوطه حرم جمع می‌کردند و در حالی که از آن‌ها خون می‌چکید، به نقاط نامعلومی می‌بردند!

برچسب ها :
ارسال دیدگاه