بر این اساس بیشترین دستمزد دریافتی در لیگ برتر 14 میلیارد خواهد بود و رده دوم بازیکنان هم حداکثر 12 میلیارد حقوق خواهند گرفت و بازیکنان غیرملی در بهترین حالت قرارداد
 7 میلیاردی امضا خواهند کرد. سؤال مهم درباره اعمال این قانون، مبدأ تاریخ برای محاسبه بازی‌های ملی است. اگر محاسبه از ابتدای سال 1399 صورت بگیرد، تیم ملی ایران 18 بازی رسمی و دوستانه برگزار کرده و نکته قابل توجه اینکه تنها 12 بازیکن توانستند از مرز موردنظر سازمان لیگ عبور کنند و مشمول سقف قرارداد بشوند.
علی قلی‌زاده، احمد نوراللهی، حسین کنعانی، صادق محرمی، شجاع خلیل‌زاده، سعید عزت‌اللهی، مهدی طارمی، سردار آزمون، علیرضا جهانبخش و کریم انصاری‌فرد 10 بازیکنی هستند که در خارج از کشور حضور دارند و باوجود امکان دریافت سقف قرارداد، به ایران بازنخواهند گشت. 
وحید امیری و امید نورافکن تنها فوتبالیست‌های شاغل در ایران هستند که بیش از 10 بازی ملی در دو سال اخیر انجام دادند. نکته جالب اینکه هر دو آن‌ها تحت قرارداد پرسپولیس و سپاهان هستند و طبیعتاً قرارداد جدیدی امضا نخواهند کرد.
ابهام دیگر در مورد بازیکنانی است که حداکثر 12 میلیارد قرارداد امضا خواهند کرد؛ فهرستی طولانی‌تر که علاوه بر این 12 بازیکن، 42 فوتبالیست دیگر را شامل می‌شود. با این حال شاید بهتر بود سازمان‌لیگ بین بازیکنانی که بازی ملی انجام دادند و نفرات نیمکت‌نشین، تفاوتی قائل می‌شد.
در این فهرست 44 نفره، نام خریدهای پرسپولیس بیش از پیش مورد توجه قرار می‌گیرد: علیرضا بیرانوند (10)، مرتضی پور‌علی‌گنجی (3)، دانیال اسماعیلی‌فر (1)، سروش رفیعی (0) و سعید صادقی  (0). همچنین سیامک نعمتی، مهدی ترابی و میلاد سرلک که با پرسپولیس تمدید کردند، نفراتی هستند که در این لیست جای گرفته‌اند.
همچنین علی کریمی و احسان حاج صفی دو بازیکنی هستند که امکان دارد به ایران بیایند، در این طبقه بندی قرار دارند و با تیم مورد نظر خود قرارداد حداکثر 12 میلیاردی باید ببندند.
در مجموع 39 بازیکن در دو سال اخیر برای تیم ملی بازی کرده‌اند که نفراتی مثل دانیال اسماعیلی‌فر، کمال کامیابی‌نیا، ساسان انصاری و... تنها یک بازی ملی انجام دادند اما به هر حال خود را در چرخه تیم ایران قرار دادند.
در این بین 15 بازیکن نیز بودند که تنها به اردو دعوت شدند و فرصت بازی پیدا نکردند؛ شاخص‌ترین آن‌ها سجاد شهباززاده است که با امضای قراردادی به استقلال پیوست.