کتاب «مواجهه امامان شیعه با اباحه‌گری» اثر یدالله حاجی‌زاده در 401صفحه به چاپ رسید. به گزارش رواق به نقل از روابط عمومی نشر پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، اباحه‌گری از انحرافاتی است که فرهنگ اسلامی را از گذشته تا به امروز با خطراتی جدی مواجه ساخته است؛ به همین دلیل واکاوی مصادیق اباحیان در صدر اسلام و گمانه‌های آنان و توجه به نوع برخورد پیشوایان دینی با ایشان از اهمیت زیادی برخوردار است.برخی مسلمانان همانند پیروان دیگر ادیان دچار کج‌روی شده و به انحراف کشیده شده‌اند، برخی نیز با نادیده گرفتن حدود شرعی به اسقاط تکالیف پرداخته و خود را بی‌نیاز از انجام آن دانسته‌اند. البته چگونگی، علل و میزان اباحه‌گری آنان و عدم پایبندیشان به احکام اسلامی مختلف بوده و واکنش ها نیز در برابر آنان متفاوت بوده است.
نوشتار حاضر ضمن معرفی اهل اباحه، سیره قولی و عملی پیشوایان دینی را در مبارزه با اهل اباحه و تفکر اباحه‌گری به تصویر کشیده است.
این پژوهش در 6 فصل سامان یافته است. فصل اول به کلیات اختصاص دارد و در آن به پیشینه و منابع نیز توجه شده است. 
در فصل دوم، تاریخچه اباحه‌گری در جامعه اسلامی ذیل عنوان «گونه‌شناسی تاریخی اباحه‌گری» مورد توجه قرار گرفته است. در این فصل، اباحیان شیعی (مرجئه، بنی‌امیه، خرّمیّه، زنادقه، پیروان مانی) و اباحیه منتسب به شیعه (غالیان و اسماعیلیه) مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. شناسایی اهل اباحه مقدمه و لازمه فصل بعدی است که در آن‌ها از مواجهه ائمه اطهار(ع) با ایشان سخن به میان آمده است.
در فصل سوم این پژوهش، «مبانی و علل اباحه‌گری» مورد واکاوی قرار گرفته است. از جمله مباحث این فصل می‌توان به تأویل واجبات و محرمات، گمانه نجات‌بخشی انتساب به اهل بیت(ع)، مغایرت نهی از محرمات با حکمت الهی و گمانه‌های نادرست اشاره کرد. در فصل چهارم به پیامدهای منفی اباحه‌گری بر جامعه اسلامی توجه شده است. رواج فساد اخلاقی در جامعه، بدبینی به شیعیان، رواج خواب‌های مخرب عمل و ترویج فرهنگ بی‌اعتنایی به دستورهای دینی، برخی از مباحث این فصل به شمار می‌رود.
فصل پنجم این پژوهش که مفصل‌تر از سایر فصول است، به مواجهه امامان شیعه با اباحه‌گری‌های منتسب به شیعه و به تعبیری اباحه‌گری‌های درون فرقه‌ای اختصاص یافته است. در این فصل، به رد گمانه «سقوط تکلیف در پی معرفت امام»، مخالفت با گمانه کفایت ولایت اهل بیت(ع)، رد گمانه نجات‌یابی با صرف انتساب به اهل بیت(ع)، نهی از بی‌توجهی به فرامین الهی به خاطر رحمت خداوند، نهی از بی‌توجهی به فرامین الهی به جهتِ شفاعت، رد تأویل های بی‌پایه احکام و حدود الهی، رد باور هدف توجیه‌گر وسیله، نهی شیعیان از همنشینی با اهل اباحه و لعن و برائت و اشاره به شرکت اهل اباحه پرداخته شده است. فصل ششم نیز به مواجهه امامان شیعه با اباحه‌گری‌های بیرون از جامعه شیعه و به تعبیری برون فرقه‌ای پرداخته است؛ مقابله با مرجئه، مواجهه با اباحه‌گری جبرگرایان، مواجهه با زنادقه و مقابله با تفکرات اباحی‌گرایانه حاکمان از جمله مباحث این فصل است.