شب قدر قلب ماه مبارک رمضان است. ماه مبارک رمضان برای امت اسلامی معجزه‌ای قوی‌تر از معجزه سلیمان پیامبر است، زیرا اعجاز آن حضرت در مسلط بودن بر باد بود، راه یک‌ماهه را در بامداد یا در شامگاه طی می‌کرد، ولی اعجاز قرآن کریم در این است که سالک صالح در یک شامگاه در لیله‌القدر راه هزار ماهه را طی می‌کند «لَیْلَهُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ» با این تفاوت که او مسیر مکان را می‌پیمود و قرآنیان می‌توانند مسیر مکانت را طی کنند. همراهان سلیمان نبی در یک بامداد راه ظاهری یک‌ماهه را طی می‌کردند ولی پیروان قرآن و عترت مکانت و راه معنوی هزار ماهه را یک‌شبه طی می‌کنند. اگر گفته شود این طفل یک‌شبه ره صد ساله می‌رود، آن را می‌شود در شب قدر تجربه کرد.
طرح این مقدمه برای آن است که ما در شب قدر از خدا چه بخواهیم، در جوار قبور مراجع و صلحا و صدیقین و شهدا چه مسئلت کنیم؛ مسئله آمرزش گناه، حل مشکلات، شفای بیماران، برقراری امنیت، همه این‌ها جزو فروعات خواسته ماست؛ ما یک مطلب و مطلوب عزیز داریم که در سایه آن مطلب و مطلوب این مقصدها و مقصودها هم حاصل می‌شود. این مقدمه برای آن است که ما چه بخواهیم، چطور بخواهیم، با چه حال بخواهیم که با دست پر برگردیم، نظام ما، دولت و ملت ما در سایه این دعاهای ما از مشکلات برهند و به مقصد برسند.
وقتی می‌توانیم یک‌شبه ره صد ساله را طی کنیم، چون هزار ماه تقریباً 80 سال است، وقتی این توان را داریم که یک‌شبه ره صد ساله را طی کنیم پایان سیر ما چه باشد و چطور بخواهیم؟ در شب نزول قرآن کریم برکات فراوانی نصیب جامعه بشری شده و «إِلی یَوْمِ الْقِیامَهِ» می‌شود، یکی اینکه قرآن و عترت مرده‌ها را زنده می‌کنند، بعد از حیات‌یابی اگر کسی بیمار بود بیمارها را درمان می‌کنند و اگر کسی کور بود به او چشم بینا می‌دهند، کر بود گوش شنوا می‌دهند، اهل سهو و نسیان بود به او ذاکره و حافظه می‌دهند، اهل سفر نبود به او زاد و راحله می‌دهند، همراهان خوبی نداشت به او همسفران خوبی می‌دهند و مانند آن، اگر قرآن برای این معارف نازل شده ما چرا در شب نزول قرآن این معارف را نگیریم، اگر در کنار آن مائده و مأدبه قرآنی این غذاها تعبیه شده، چرا این‌ها را استفاده نکنیم، چرا زنده نشویم اولاً، سالم نشویم ثانیاً، چشم و گوش پیدا نکنیم ثالثاً، همراهان و همسفرانی نظیر انبیا و اولیا پیدا نکنیم رابعاً و مانند آن... در شب قدر از خدا حیات قرآنی طلب کنیم.