در سال 1926 جنگ داخلی چـیـن بـیـن کـومـیـنتـانـگ، حـزب مـؤسـس جمهوری چین بـا حزب کمونیست آغاز شد. در طول جنگ داخلی از ۱۹۲۶ تا ۱۹۴۹ چیانگ کایشک، رهبر حزب جمهوری چین سعی در شکست دادن کمونیستها به رهبری مائو تسه تونگ داشت. امـا حـزب کمونیست سرانجام در سـال 1949 کنترل بیشتر قلمرو سرزمین اصلی چین را بدست آورد و جمهوری خلق چین را بنا نهاد. در آن برهه، رهبران وقت حزب کومینتانگ به رهبری چیانگ کایشک به تایوان عقبنشینی کردند. سازمان ملل متحد تا دهه 1970 تایوان را به عنوان نماینده کشور چین قلمداد میکرد اما در سال 1971 ،جمهوری خلق چین به عنوان نماینده اصلی این کشور به رسمیت شناخته شد. از همان ابتدا، مسئله تایوان مورد مناقشه بـوده و پکن ادعـای مالکیت و بازپسگیری این منطقه را دارد. رهبران حزب کمونیست چین سالهاست از راههــای مختلف دیپلماتیک و اهـرم فشار سعی داشتهاند از تایوان به عنوان کـشـوری مستقل اعـتـبـارزدایـی کنند. حـال با حوادث اخیر میان روسیه و اوکراین، نگاه دقیق پکن به سرانجام این نبرد قابل توجه است. بنا بر گفته وزیر امور خارجه چین در روزهای اخیر، مقایسه تایوان و اوکراین قیاس معالفارق است و تایوان بخشی جداییناپذیر از چین بوده و روزی به آغـوش ایـن کشور بازخواهدگشت. رهبران حـزب کمونیست چین سالهاست بـا صرف هزینههای زیاد درصدد نمایش چهرهای مثبت و نافذ از خود در سطح نظام بینالملل بودهاند. این امر به آنان در موفقیتهای اقتصادی چند دهه گذشته کمک شایانی کرده است. آنها اکنون شریک تجاری اول یا دوم بیشتر کشورهای جهان هستند. واضح است نداشتن اقـدام آنان علیه تایوان تاکنون نیز ناشی از ترس تأثیر منفی آن بر پیشرفت سیاسی و اقتصادی بوده است. حال با مشاهده امواجی که از طریق سیل رسانهای غرب و ایاالت متحده گریبان روسها را گرفته، به نظر میرسد در راهبرد بازپسگیری تایوان تجدیدنظر کنند. اتفاقاتی منفی که در این مدت برای وجهه بینالمللی مسکو در اذهـان عمومی رخ داده و محدودیتهای اقتصادی و تحریمهای مالی و تجاری صـورت گرفته علیه این کشور میتواند موجب تأمل بیشتر پکن در مسئله تایوان شود. ً پکن همانند مسکو، انتظار حلوفصل احتماال چنین مسئلهای را به صورت ضربتی و کمتر از چند روز و با تبعاتی بسیار کمتر از ایـن میزان ً این نکته را هم باید مدنظر داشته است. ضمنا داشت که برای بازپسگیری تایوان، نوع جغرافیای موجود میان مرز چین و این جزیره و همچنین نداشتن تجربه نبرد نیروهای چین در 40 سال گذشته، بر مشقت هرگونه اقدامی میافزاید. بر خالف تحلیلهایی که بهتازگی از نزدیک بودن حمله چین به تایوان ارائه شده، به نظر میرسد زمانبندی پکن بـرای نیل به این هدف تا مدت نامشخصی به تعویق افتاده است. بهخصوص که بحران اوکـرایـن سبب شـده رهبران تایوان و حامیانشان از جمله آمریکا با برطرف نمودن نقاط ضعف مشاهده شده و تقویت زیرساختهای دفاعی و سایبری، کـار را بـرای هرگونه درگیری احتمالی سختتر کنند. از طرفی هم به هر میزان که پکن توانایی خود را در ایجاد سازوکارهایی برای مقابله با موج رسانهای، تحریم و محدودیتها ً نشاندهنده افزایش افـزایـش دهــد، احتماال جدیت و تمایلش به بازگشت تایوان به خاک اصلی خود خواهد بود.