از امام صادق(ع) سؤال کردند چرا یوسف در آن لغزشگاه خیلی بزرگ نلغزید؟ گفت: برای اینکه از اول یک بار هم در صورت او نگاه نکرده بود. قدم اولش را نرفته بود. اگر خدایی نکرده آدم قدم را برود... ببینید تا من قدم گناه را برمی‌دارم، سایه شیطان می‌افتد روی سرم. هرچه بیشتر قدم بردارم، سایه قوی‌تر شود. یک وقت به یک جایی می‌رسد که می‌گویم من نمی‌توانم نکنم. این‌هایی که به یک گناهی معتاد می‌شوند یا هر اعتیاد دیگر نمی‌تواند نکند. ، خب نمی‌شود. انسان اختیاردار خودش است. صاحب اراده است. نمی‌توانم نکنم، برای این است که ولایت شیطان بر سرش قوت یافته. با گناه آدم تحت ولایت شیطان می‌رود. 
هرچه بیشتر انجام دهد، بیشتر. آن وقت از این طرف با اطاعت و کار درست می‌رود تحت ولایت مثلاً امام زمان(عج‌) یا بفرمایید خدا. فرقی نمی‌کند. آن‌ها کمکش می‌کنند. در آن راه شیطان کمکش می‌کند، در این راه خدا و امام زمان(عج‌) کمکش می‌کنند. خواستیم این را عرض کنیم من برای اینکه اعمالم درست شود، یعنی نمازی که می‌خوانی، باید نمازت درست باشد تا اثر کند. چه عرض کردیم؟ کار اعمال صالح این است که آدم را درست می‌کند. عمل درست آدم را درست می‌کند. برای اینکه عمل شما درست شود چه لازم است؟ می‌گوید من به حضرت صادق(ع) عرض کردم آقا به من یک وصیت، یک سفارش بفرمایید. فرمود: أُوصِيكَ بِتَقْوَی‏ اَللَّهِ وَ اَلْوَرَعِ‏ وَ اَلاِجْتِهَادِ؛ من تو را به تقوا وصیت می‌کنم و ورع. ورع را چه عرض کردیم؟ معنایش چه بود؟ پرهیز؛ پرهیز از گناه. اجتهاد یعنی چه؟ یعنی کوشش در عمل. مثلاً سعی کن نمازت را اول وقت بخوانی. این یک اجتهاد است. آقا سعی کن نمازت را به جماعت بخوانی. یک مقدار هم زحمت دارد دیگر. آدم باید از یک چیزهایی بگذرد تا بتواند به مسجد برود و به نماز جماعت برسد. خب این هم یک اجتهاد است. من این را هم سفارش می‌کنم. بکوش. در راه کارهای خوب بکوش. بعد این را بدان «وَ اِعْلَمْ أَنَّهُ لاَ يَنْفَعُ اِجْتِهَادٌ لاَ وَرَعَ فِيهِ‏» شما هرچه زحمت می‌کشی، اگر مواظب نباشی خراب می‌شود. مثل آن داستان که می‌گویند 9 من شیر می‌داد، بعد پایش را بلند می‌کرد و توی ظرف شیر می‌گذاشت. باید بریزند دور.