نوروز را ایرانیان از گذشته عید دانسته‌اند. برای ما یک عیدهایی هست که عید است. مثلاً عید غدیر خم است که عید است یا فطر یا قربان عید است. حالا این هم از  نظر عرفی عید محسوب می‌شود. ما هم از آن استفاده می‌کنیم. ما از عید نوروز استفاده می‌کنیم. حداقل به صله رحم می‌رویم. آیا این صله رحم فقط همین دید و بازدید است که معمولاً بعضی از مردم صله رحم را همین دید و بازدیدها می‌دانند؟ نه آقا. من به عنوان صله رحم به منزل یکی از خویشانمان می‌روم و آنجا 10 تا گناه شریک می‌شوم. بعضی‌ها می‌نشینند و هرچه به زبانشان آمد می‌گویند. من هم نشسته‌ام دارم گوش می‌دهم... فرض کن هزار بار شنیده‌اید و حتی ممکن است یک جایی خوانده باشید یا در پلاکاردی دیده باشید؛ می‌فرمایند عید برای آدم آن روزی است که گناه نکند. شاید بارها هم بنده عرض کردم و عرض می‌کنم ممکن است شما صد جای دیگر هم شنیده باشید. عید آن روزی است که آدم گناه نکند. می‌شود آدم یک کاری کند که همه عمرش عید شود. عرض من این است. همه عمر شما عید شود. مگر نگفتیم امروز یک روز است. من این روز را گناه نکرده‌ام. این برای من عید شده. فرمایش از امیرالمؤمنین(ع) نقل است. فردا چه؟ فردا هم کوشیدم گناه نکردم. خب امروز هم عید شد. پس فردا هم همین‌جور. باز مکرر برایتان عرض کردم. من جوان می‌شناسم‌ ها... جوان. حالا پیرمردش هم سخت است. یک پیرمرد گیر بیاوریم که خیلی مواظب باشد و روزهای بدون گناه بگذراند. حالا من جوان می‌شناسم. چند تا جوان می‌شناسم؟ حالا الان چندتایش را ننشسته‌ام محاسبه کنم. هیچ گناه نمی‌کنند... اصلاً. بداخلاقی هم نمی‌کنند. می‌شود. آدم یک ذره همت کند می‌شود. خب این آدمی که همه روزهای عمرش گناه نمی‌کند تمام عمرش عید شده. می‌خواهیم این را عرض کنیم. عید یعنی روز شادمانی. وقتی همه روزهایش گناه نکرده و همه روزهایش عید شده، یعنی همه روزهایش برای این، روزهای شادمانی است. حالااگر آدمی کمی همتش بیشتر از آدم‌های معمولی است و توانسته روزهایش را بدون گناه بگذراند، این عیدش را آن طرف عالم می‌بیند. البته اینجا هم می‌بیند اما ممکن است خیلی برایش قوی نباشد. عیدش را می‌رود آن طرف عالم. می‌خواهیم عرض کنیم اگر آدم خیلی گناه نکند، یعنی گناه نکردنش خیلی جدی باشد، عیدش یعنی روز شادمانی، برایش همین‌جا می‌شود. همه روزهای عمرش روز شادمانی می‌شود.