​​​​​​​دنیای قالی‌بافی سر و کار داشتن با ابزار و وسایلی همچون «قلاب» «برپاکی» «شوشک» «دفه یا دفتینه» داستان دیگری دارد. قلاب وسیله‌ای برای بافتن نخ‌ها در میان تار و پودهاست. «برپاکی» وسیله‌ای برای صاف کردن رج‌های بافته‌ شده‌است. هنرمند قالیباف به وسیله شوشک، پود را لای کار می‌کشد. دفه هم وسیله‌ای برای کوبیدن رج‌های بافته شده‌است. به گفته خانم فرخاری هنرمند قالیباف با این وسایل زندگی می‌کند. او در این باره می‌گوید: یک قالیباف از زمانی که وارد این عرصه می‌شود با دار قالی‌بافی و وسایل و نقشه‌های مربوط به این هنر قرابت و خویشاوندی خاصی پیدا می‌کند و به کمک این خویشاوندی است که منسوج و دست‌بافته خود را به عالم هنر و زندگی بشر هدیه می‌کند.
خانم رضاپور دیگر هنرمند این عرصه نیز می‌گوید: به نظر من، راز و پیام قالی‌بافی داستان زندگی انسان‌هاست. همچنان‌که اگر نقشه قالی درست تهیه نشود و هنرمند قالیباف با دقت و صبر و حوصله تار و پودها را درست به هم گره نزند فرش و قالی زیبا و هنرمندانه‌ای در انتها بافته نخواهد شد، در زندگی هم اگر انسان برنامه و نقشه درستی را در پیش نگیرد، نتیجه خوبی عایدش نمی‌شود. فرش عمر و زندگیمان را باید خودمان درست و زیبا ببافیم.