محمد بن محمد بن نعمان معروف به «شیخ‌مفید» متکلم و فقیه بزرگ شیعه امامیه در قرن‌های چهارم و پنجم قمری بود که با تدوین دانش «اصول فقه» روشی جدید در اجتهاد فقهی ارائه داد که راه میانه‌ای در جهان اسلام بود. شیخ‌مفید بزرگ‌ترین شاگرد «شیخ‌صدوق» بود و خودش شاگردان بزرگی تربیت کرد. «شیخ‌توسی»، «سیدمرتضی»، «سیدرضی» و «نجاشی» از شاگردان معروف او هستند. آثار شیخ‌مفید قرن‌هاست چراغ راه دانشمندان و اندیشمندان شیعه است.