​​​​​​​مرحوم علامه مجلسی در «بحارالانوار» روایتی از امیرالمؤمنین(ع) نقل می‌کند که ایشان می‌فرمایند: «خداوند فرشته‏اى را آفريده و هر بامداد مى‏آيد و فرياد مى‏زند: اى افراد 20ساله تلاش و كوشش كنيد و اى 30ساله‏ها زندگى دنيا شما را فريب ندهد و اى 40ساله‏ها براى ديدار خدا چه چيزى آماده كرده‏ايد؟...». 
پس ما از یک منظر می‌توانیم جوانی را یک دوره زمانی در نظر بگیریم و بگوییم اگر فرد در این دوره باشد، جوان است. این اما تنها تعریف از جوانی مطابق متون حدیثی نیست. در روایتی که در واقع گفت‌وگویی رد و بدل شده بین امام صادق(ع) با یکی از اصحابشان به اسم سلیمان بن جعفر نهدی است، حضرت از او می‌پرسند: «فتی» کیست؟ به اصطلاح به چه کسی جوانمرد می‌گویند. سلیمان بن جعفر در پاسخ به همین بازه زمانی اشاره می‌کند و می‌گوید: «جوانمرد نزد ما همان جوان است». 
پس از شنیدن این پاسخ، امام صادق(ع) سلیمان را مورد خطاب قرار می‌دهد که:« آيا نمى‌دانستى كه اصحاب كهف، همه ميانسال بودند و خداوند به خاطر ايمانشان، آنان را جوانمرد ناميد؟ اى سليمان! آنكه به خدا ايمان آورد و تقوا پيشه كند، جوانمرد است».    
جالب است ما همین معنا از «جوان» و «جوانمرد» را در آینه آیات قرآن مشاهده می‌کنیم. خداوند متعال از برخی که به لحاظ سنی جوان هستند، با کلماتی همچون «عجوز» و «عجوزه» به معنای پیر یاد می‌کند، آن هم به دلیل اینکه فاقد ایمان و تقوا 
هستند. 
در کلمه‌ای، خدای متعال در خصوص لوط، لوطیان و همسر لوط می‌فرماید: «إِذْ نَجَّیْنَاهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِینَ‏ إِلَّا عَجُوزاً؛ پیامبر و همه خانواده‌اش را به جز همسر پیرش از عذاب رهایى بخشیدیم». می‌بینیم که خدا از همسر لوط به عجوزه تعبیر می‌کند در حالی که همسر لوط مطابق متون روایی زیر 30 سال عمر داشته است.