شیخ صدوق در کتاب عیون اخبارالرضا(ع) و معانی الاخبار، از حضرت رضا(ع) روایتی نقل کرده که در معنای جمله «بسم‌الله» فرمودند: معنایش این است که من خود را به علامتی از علامت‌های خدا نشان‌دار می‌کنم تا همه بدانند من بنده خدا هستم. شخص پرسید: سمه در کلمه «بسم‌الله» به چه معناست فرمود: به معنای علامت.
نویسنده المیزان، پس از نقل این حدیث می‎‌نویسد: این معنا بر این اساس است که «باء» برای ابتدا است چون استعانت در سوره حمد ذکر شده و چون بنده خدا، عبادت خود را به علامتی از علامت‌های خدا علامت می‌زند باید نفس خود را هم که عبادتش منشعب به آن است علامت بزند.
در نتیجه گوینده بسم‌الله علاوه بر اینکه در ظاهر کارهای خود را با نام خدا علامت‌گذاری می‌کند، روح و حقیقت و جان خویش را نیز مظهر فناء فی‌الله قرار می‌دهد. چنان که قرآن کریم می‌فرماید: قل ان صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله ربّ العالمین.