واحد ما، واحد جمع و جوری است. لیتوگرافی یك مرحله واســطه ای در چــاپ روزنامــه اســت. فایل هــای طراحــی شــده ابتــدا در لیتوگرافــی تبدیل بــه صفحاتی فلــزی به نام «زینک» یا «پلیت» شــده و ســپس این صفحات به چاپخانه ارســال میشــود تا در آنجا به وســیله آنها کار چاپ روی كاغذ صورت بگیرد.
با وجــود آنکــه لیتوگرافی واحــد جمع و جوری اســت اما همدلــی فراوانی بین بچه هــای لیتوگرافی وجــود دارد. یادم اســت وقتی آقای «محمدحســین رضــازاده همدانــی» از لیتوگرافــی بــه آســتان قــدس رضوی منتقل شده بود، این جابه جایی همزمان شــده بود با یک سفارش پرزحمت چاپی؛ از آنهایی که بیشتر از 50 پلیت باید برایش گرفته میشد.
یادم است با آنکه آقای رضازاده از این جابه جایی دلخور بود، آمد و نشست و همه فایلها را مرتب کرد و چیدمانشان را انجام داد و تمام کار را خروج پلیت گرفت و رفت.
بعــد از آن هفتــه اولــی، هــر روز زنــگ مــیزد کــه جمالــی! آنجــای دســتگاه آن مشــکل را دارد؛ قلقــش آن طــوری اســت. انــگار ســفارش بچــه اش را بــه ما میکرد.
یا همکار دیگرم «مصطفی مهدوی» دو ماهی میشــد کــه از روزنامه به یکی از بخشهای آســتان قــدس رضــوی منتقل شــده بود؛ بــا وجود ایــن، یک بار که مشــکلی داشــتیم و زنگ زدیم، آقای مهدوی خــودش را رســاند و کار را راه انداخت.