​​​​​​​از مؤلفه‌های اقتدار در روم باستان، حضور فرمانروا در (آرانا)، محلی بود که گلادیاتورها برای رهایی از بردگی یکدیگر را به هلاکت می‌رساندند. برنده‌ نبرد خونین، به رسم سابقه، با کشتن حریف خود به آزادی نائل می‌آمد. در حالاتی که یکی از مبارزین به زیر آمده و بی‌دفاع می‌شد، نیاز به استفتا از شخص پادشاه بود که وی با انگشت شست خود‌، فرمان مرگ و یا حفظ جان صادر می‌کرد. مابه‌ازای تفکرِ جوهری نظام سلطه از جهان امروز نیز چیزی جز یک آرانای عظیم در صحنه بین‌الملل نیست که رویارویی ملت‌–دولت جایگزین روند دولت –ملت‌سازی در نظام قراردادی وستفالی منسوب به سال 1648 میلادی شده است. هزارتوی حقوق بشر نیز ابزاری برای تأیید و یا اسقاط دولت‌های جهان سوم در دستان کنشگران یاد شده است. اگرچه تا به حال حق استفاده و دارا بودن انرژی هسته‌ای در جامعه کنونی آزادانه مورد بحث قرار نگرفته، لیکن دلیل حساسیت در خصوص این مسئله که شروع جنگ شناختی اتحادیه اروپا علیه ایران بود، همچنان در ابهام است. بیانیه‌های ضد و نقیضی که از سرکردگان رژیم صهیونیستی در خصوص دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای تا به امروز صادر شده، صرفاً برای تشویش اذهان و تقویت مفهوم محور شرارت ایران است، لیکن اتحادیه اروپا نیز به این موضوع اشراف دارد که استفاده از سلاح هسته‌ای در جهان امروز به منزله پایان بشریت است که ایران نیز از این قاعده مستثنا نخواهد بود. رویکرد جدید نظام سرمایه به موازات جنگ‌طلبی، افزایش خشونت در جهان است. ایجاد تشویش، ناآرامی و اغتشاش بدون استفاده از انحصار رسانه امکان‌پذیر نبوده و در مرحله بعد ایجاد ناامنی در تمامی ابعاد مانند امنیت‌ غذایی، امنیت بهداشت، امنیت اقتصادی و معیشت و در پایان امنیت قضایی است. مفهوم آخر، نقطه ‌‌‌عزیمت تردید در مشروعیت نظام بوده که روند زوال دولت – ملت‌ها را به دنبال دارد. فشار‌های بازیگران برجامی و شرکای غربی و آنگلوساکسون منجر به رویارویی روزافزون ملت‌‌–‌ دولت و دامن زدن به ناآرامی‌ها شده است. چه بسا ضعف دستگاه دیپلماسی در این مقطع و نبود پشتوانه کامل در تصمیم‌گیری‌های فراگیر و ملی، هاله ابهام هر گونه مذاکره‌ای را نخواهد زدود. به موازات بالا گرفتن اعتراض و ناآرامی‌ها، اتخاذ تصمیم‌هایی در خصوص مسائل پادمانی و نگرانی‌های شورای حکام، حرکتی برای دامن زدن به هیجان آرانای ملت – دولت در این شرایط حساس بوده، زیرا برای نظام سلطه و تماشاگران همپیمان، مرگ یکی از حریفان به دست دیگری، به منزله رعایت اصول بازی است.  اتحادیه اروپا از هر گونه خطا و یا نقطه ضعف نظام مؤسس بهره‌گیری خواهد کرد. اگرچه در نقطه کنونی، مسئله برجام نه تنها راه چاره نخواهد بود و به غیر از چالش‌های نوظهور، دستاوردی به دنبال نخواهد داشت، لیکن سازوکار اعمال قدرت در راستای قبول شرایط برجامی در دستور کار کنشگران حاضر و غایب در میز مذاکره قرار دارد. بدون شک نمی‌بایست تنها به انتظار قطعنامه شورای حکام در خصوص فعالیت‌های هسته‌ای در ایران بود، بی‌تردید کمیته حقوق بشر و کمیته بررسی و تفحص جنایت‌های جنگی نیز به موازات دیگر شوراها، احکامی را علیه ایران صادر خواهند کرد. آنچه شایان ذکر است، به حداقل رسانیدن میزان خطا در هر دو ساحت بین‌الملل و داخلی به پشتوانگی آحاد و اکثریت اقشار است و در این مهم، اتحادهای منطقه‌ای می‌تواند هیجان ناشی از رویارویی گلادیاتورها در آرانای امروز را به یأس برای گردانندگان تبدیل کند.