​​​​​​​21 آبان 1293، مراجع بزرگ عراق، فتوای قیام علیه استعمارگران انگیسی را صادر کردند. به دنبال آغاز جنگ جهانی اول و شکست امپراتوری عثمانی که در آن زمان حاکمیت عراق را در اختیار داشت، نیروهای انگلیسی توانستند بر عراق مسلط شوند. این سلطه‌گری که از نظر علمای شیعه، مصداق کامل تسلط کافران بر امور مسلمانان بود، با صدور فتوای جهاد پاسخ داده‌ شد. بزرگانی مانند شیخ‌مهدی خالصی، سیدمهدی حیدری، سیدمصطفی کاشانی و شیخ محمدتقی شیرازی حضوری مؤثر در قیام علیه استعمارگران انگلیسی داشتند و حتی برخی از آن‌ها، اسلحه به دست گرفتند و در میدان‌های نبرد حاضر شدند؛ یکی از این افراد، آیت‌الله سیدابوالقاسم کاشانی بود که در آن روزگار، در سنین جوانی قرار داشت. هرچند این قیام به نتیجه مورد نظر نرسید، اما نفوذ کلام علما و مراجع شیعه را بیش از پیش آشکار کرد. صدور فتوای جهاد در چنین شرایطی، مسبوق به سابقه بود و در جریان جنگ‌های ایران و روسیه تزاری نیز، علمای شیعه چنین فتواهایی را صادر کرده ‌بودند.