امروزه مهم‌ترین عامل تمایز کشورهای ثروتمند از کشورهای فقیر، توانمندی بیشتر آن‌ها در تولیدات صنعتی است. راهبرد توسعه صنعتی به مجموعه‌‌ای از جهت‌گیری‌های بلندمدت دولت‌‌ها اطلاق می‌شود که در بُعد خارجی، چارچوب و نحوه ارتباط بخش صنعت کشور با اقتصاد جهانی را تعریف می‌‌کند و در بُعد داخلی، به‌طور غیرمستقیم بر تخصیص منابع بین صنایع و یا گروه‌‌های صاحب‌نفوذ جامعه 
اثر می‌گذارد و سه رویکرد متفاوت در این زمینه وجود دارد: راهبرد جایگزینی واردات، راهبرد ارتقای کالاهای سرمایه‌ای و راهبرد گسترش صادرات. کشور برزیل مبتنی بر راهبرد جایگزینی واردات سهم صنعت را در تولید ناخالص ملی خود افزایش داد. کشور هند با اتخاذ راهبرد مبتنی بر ارتقای بخش کالاهای سرمایه‌ای از طریق سیاست‌‌هایی چون سرمایه‌گذاری بخش عمومی، توانست به موفقیت خوبی دست پیدا کند. کره جنوبی راهبرد مبتنی بر صادرات کالاهای صنعتی را اتخاذ کرد، به‌طوری‌که تا آغاز دهه۱۹۸۰ کالاهای صنعتی بیش از ۹۰درصد صادرات کل این کشور را شامل می‌‎شدند.