​​​​​​​روز هفتم آبان سال 1305، آیت‌الله سیدحسن مدرس هنگام حرکت به سمت مجلس شورای ملی، هدف گلوله عوامل رضاخان قرار گرفت و از ناحیه بازو و کتف به‌شدت آسیب دید. با این حال، این اقدام تروریستی به شهادت وی منجر نشد. دلیل تلاش رضاخان که هنوز یک سال هم از سلطنتش نگذشته‌بود برای ترور شهید مدرس، روحیه مقاوم آن مرحوم بود. وی پس از کودتای سوم اسفند 1299، با توجه به شناخت ماهیت رضاخان، به مبارزه جدی با او پرداخت. مدرس در سال 1301 در حالی که رضاخان به عنوان سردارسپه در اوج قدرت بود، مجلس را علیه وی بسیج کرد و خطاب به نمایندگان گفت: «مگر شما ضعف نفس دارید؟ چرا حرف نمی‌زنید و دل خودتان را می‌لرزانید؟ مگر می‌ترسید؟ ما که از رضاخان ترسی نداریم. چرا حرف خودمان را در پرده بگوییم؟ باید بدون ترس و بی‌پرده گفت، ما که قدرت داریم سلطنت را تغییر دهیم، قدرت داریم رئیس‌الوزرا را عزل کنیم، رضاخان را هم تغییر می‌دهیم». در جریان غائله «جمهوری رضاخانی»، شهید مدرس یکی از مخالفان اصلی پهلوی بود و بابت این مخالفت، بهرامی، یکی از نمایندگان طرفدار رضاخان به صورت آیت‌الله مدرس سیلی محکمی زد که خیلی‌ها آن را دلیل اصلی ناکامی رضاخان در ماجرای جمهوری‌خواهی می‌دانند.