​​​​​​​علی رضا جعفری فرزند علامه محمدتقی جعفری، درباره پدرش نقل می کند: « اساساً ایشان در برخورد با همسر، جایگاه علمی و اجتماعی خویش را فراموش می کرد و هیچ گاه سختی و مشکلات مربوط به کارهای خویش را با خود به خانه نمی آورد. اگر هم خسته بود، به سخنان همسرش گوش می‌داد و اظهارات معقول و منطقی [ایشان] را می‌پذیرفت و از کوشش‌های همسرش مدام در مناسبت‌های مقتضی قدردانی می‌کرد».