مشکل اساسی ما این است که مدیریت دانش به‌روز، کارآمد، مؤثر و ثمربخش نداریم. مدیران آموزش عالی کشور به‌طور دائم تغییر می‌کنند و پیامد آن، تغییر سیاست‌گذاری‌های کلان علمی کشور و تزلزل مدیریت دانش است. حال اگر مدیریت آموزش عالی به این ضرورت پی برده که جامعه به برخی از علوم بنیادی نیازمند است باید خود، مشتری این‌گونه دانش‌ها شود و از آن‌ها حمایت کند چون ممکن است بازار عرضه و تقاضا برای این رشته‌ها وجود نداشته باشد. برای مثال دانشگاهی که روش آموزش مجازی را به عنوان یکی از روش‌های آموزشی مورد استفاده قرار می‌دهد خود نیز باید مشتری این شیوه باشد نه اینکه منتظر بماند جامعه خریدار آن شود.