دنیای امروز «بدن» را به مثابه «کالا» می‌بیند

دنیای امروز «بدن» را به مثابه «کالا» می‌بیند


فروغ نیلچی‌زاده، استاد حوزه و دانشگاه در گفت‌وگویی با خبرگزاری تسنیم گفت: امروز دنیا دچار برهنگی فرهنگی شده، یعنی فرهنگی که بدن را هویت می‌داند و می‌خواهد این هویت را به شکلی کالایی عرضه کند، برای اینکه سرمایه‌داری به همه چیز به مثابه کالا نگاه می‌کند و می‌خواهد از همه چیز نفع و سود ببرد. مثل صنعت تجارت عمل‌های به اصطلاح زیبایی. چون با عمل‌های جراحی و انواع پروتزها آدم‌ها را به اشکال مصنوعی تبدیل می‌کنند و حتی در موارد حاد و افراطی آن در خارج از کشور می‌بینید برخی خود را به فرم برخی حیوانات هم درمی‌آورند. عریانی جسم امروز، نتیجه عاری بودن از هویت است. معنایش این است بشریت به اوج تنزل و بدبختی رسیده است. یعنی تلقی‌اش این است در این برهنگی که چند کیلو گوشت و پوست است و دیگر چیزی ندارد، همه چیز را ببیند و وقتی برای اندیشیدن نمی‌گذارد.
وی در بخش دیگری از این گفت‌وگو گفت: در حقیقت ما نمی‌توانیم به موضوع حجاب جدا از نگاه تمدنی و سبک زندگی بپردازیم. با نگاه توحیدی، حجاب یک قطعه پارچه روی سر و بدن نیست.
نکته مهم این است اگر نگاه خود را توحیدی نکنیم، یعنی موضوع مبدأ و معاد را واضح و روشن نکنیم، در حیطه هنجاری هم ناموفق خواهیم بود. آن چیزی که در جامعه امروز ما رخ داده و در نهادهای رسمی و غیررسمی، آموزش و پرورش، آموزش عالی، رسانه ملی و حیطه تربیتی خانواده ایجاد اختلال و مشکل می‌کند، این است که نوع نگاه عمیق توحیدی کمرنگ شده است. در حقیقت خدای یگانه‌ای که انبیای بزرگی را فرستاده برای اینکه بشریت را در زندگی وارد رویکرد ناب الهی کند، در این حیطه شناخته نمی‌شود و در حقیقت هر کسی برای خود خدایی دارد که یکسری از گناهان را می‌بخشد، برخی از گناهان را دیگر گناه نمی‌داند و حتی پس از مدتی گناهانی را نشانه جلوه‌گری و لاکچری زندگی کردن می‌داند.
مهم‌ترین مسئله‌ای که داریم این است جابه‌جایی ارزش‌ها در حال وقوع است. یعنی اگر حجاب را تنها در پوشش سر و بدن در نظر بگیرید، کاملاً نشان می‌دهد اصلاً حجاب ناب قرآنی شناخته‌شده نیست. حجاب پنج دروازه رسمی و علنی دارد، شامل مدیریت بدن، مدیریت نگاه، رفتار، گفتار و مدیریت فکر و ذهن که این‌ها مدیریت‌های اصلی است. اما متأسفانه در نوع تفکر دنیای امروز که بحث دهکده جهانی را مطرح می‌کند، به طور جدی اتفاقاتی می‌افتد که قربانی آن، نسل جوان و نوجوان ما هستند؛ ‌یعنی آن‌هایی که معمولاً چیزی را که می‌بینند، باور می‌کنند و از قدرت تفکر و تعقل جدی برخوردار نیستند.

برچسب ها :
ارسال دیدگاه