​​​​​​​تحلیلگر مسائل شرق آسیا درباره نگاه امنیتی فراتر از مرزهای چین گفت: قدرت‌های بزرگ همواره نگاه امنیتی فراتر از مرزهای خود دارند و این نگاهی است که چین هم دنبال می‌کند. در ابتدا نگاه چین بر راهبرد زمینی متمرکز بود و دفاع در عمق را در دستور کار خود قرار می‌داد. از سال1985 در حال حرکت به سمت تغییر از راهبرد زمینی به راهبرد دریایی بود تا نگاه امنیتی خود را از آب‌های ساحلی به آب‌های اقیانوسی در ورای مرزهای خود حرکت دهد ولی درگیر جنگ تایوان شد و این راهبرد را به تعویق انداخت و از سال2002 مقدماتش را شروع کرد. خیلی هوشیارانه در قالب همکاری‌های غیرنظامی به غیر از جنگ در انطباق و همکاری با سازمان ملل شروع کرد و راهبردی که در دوره هوجین تائو مطرح کرد این بود که چین باید به لحاظ قدرت دریایی به همکاری‌های بین‌المللی دریایی اقدام کند که به راهبرد «دور از ساحل» معروف شد. علاوه بر آن، با تعریف ابتکار «کمربند و جاده» در سطح جهانی اقدام به کنش‌ورزی سیاسی کرد. قابل ذکر است که پایگاه‌های دریایی در قالب تجاری ولی عمدتاً دو منظوره است. چین معتقد است از این پس با تقابل ایالات متحده مواجه خواهد شد. ازاین‌رو برای تحریم‌های احتمالی سال‌هاست کار می‌کند و آمادگی لازم برای هر نوع جنگ تجاری را کسب کرده‌ است. تحریم‌های ایران هم برای آن‌ها شبیه فیلم‌نامه‌ای بود که نگاه کنند و از آن درس بگیرند.