​​​​​​​در این گزارش با ادعای اینکه امروز بی‌شک حضور واشنگتن در عراق کمتر از دهه‌های گذشته است آمده: با آنکه 2هزارو500 سرباز آمریکایی در این کشور باقی مانده‌اند و مأموریت جنگی پنتاگون، شکست دولت اسلامی (داعش) بود اما می‌بینیم این نقش به مشاوره و کمک در حمایت از ارتش عراق کاهش یافته است. بغداد در ماه‌های پس از انتخابات اکتبر، تنها میزبان دو دیدار از مقامات ارشد آمریکا بود. در همین حال، سفارت آمریکا از سال2019 تنها با نیروهای اصلی فعالیت می‌کنند، چرا که ایالات متحده به همه کارکنان که حضورشان غیرضروری است دستور داد عراق را ترک کنند. به نظر می‌رسد ایالات متحده در روند سیاسی عراق تقریباً به‌صورت کامل غایب بوده است. برخی کارشناسان 10ماه گذشته را فرصتی از دست رفته برای آمریکا می‌دانند. 
این گزارش می‌افزاید: بین ایالات متحده و مقتدی صدر، روحانی تحصیلکرده ایران که جنبش مقاومت مسلحانه علیه اشغالگری ایالات متحده را رهبری می‌کرد، روابط حسنه محدودی وجود دارد. اما در سال‌های اخیر، صدر خود را یک ملی‌گرای عراقی معرفی کرده است. برخی در واشنگتن باوجود نگرانی در مورد تشنگی او برای قدرت، او را به عنوان یک محافظ بالقوه در برابر تهران می‌دانند. لهیب هیگل، تحلیلگر ارشد عراق در گروه بین‌المللی بحران، به میدل‌ایستآی گفته است: آمریکا صدر را یک ملی‌گرای بی‌ثبات با پایگاهی بزرگ می‌بیند. او به‌عنوان کسی تلقی می‌شود که باید در جهتی سودمند برای ایالات متحده هدایت شود و این همان کاری است که واشنگتن برای انجام آن تلاش کرده و خواهد کرد. ارتباطات میان طرفین هم به واسطه‌ها واگذار شده است. 
رناد منصور، مدیر ابتکار عمل در عراق نیز اذعان کرد: موضع اعلام شده آمریکا پس از انتخابات بی‌طرفی بود، اما برای برخی مسیر مناسب اتحاد سه‌جانبه بین حزب دموکرات کردستان، سنی‌ها و صدری‌ها برای بیرون راندن آرام گروه‌های همسو با ایران انتخاب شده است. البته عراق در پاییز گذشته اولویت اصلی دولت بایدن نبود. انتخابات اکتبر در حالی برگزار شد که واشنگتن با پیامدهای خروج آشفته خود از افغانستان مواجه بود. ایالات متحده همچنین در حال مذاکره با ایران برای ورود دوباره به توافق هسته‌ای 2015 بود.