منافقین کوردل با این خیال که صدام و صدامیان برایشان درست کرده بودند و با ذهنیتی که داشتند و فکر می‎کردند این مرز و بوم آغوش گرم خود را برای آن‌ها باز خواهد کرد و جایگاهی دارند، یک حرکت و تک هماهنگ شده‎ای را با عراق که از قبل هم برنامه‎ریزی کرده بودند، در محور قصرشیرین، سرپل‎ذهاب، کرند غرب و در نهایت خود اسلام‎آباد و این محور که به گردنه چهارزبر معروف است -که بیست و اندی کیلومتر تا باختران فاصله دارد- پیشروی کردند و خیالاتی هم داشتند و در برنامه‎ریزیشان این بود که تا همدان و قزوین آمده و در نهایت با ایجاد جنگ روانی، خود را به تهران برسانند. 

منافقین در حمله به کشورمان دچار توهم بودند
هنگامی که قضیه پذیرش قطعنامه 598 پیش آمد، طبیعتاً یک خمودگی و سستی در نیروهای ما ایجاد شد. دشمن فکر کرد این سستی و خمودگی در روحیه نیروهای ما، ناشی از این است که نتوانسته‎ایم جنگ را آن‌گونه که حضرت امام خمینی(ره) می‎خواستند، یعنی با پیروزی به پایان برسانیم. طبیعتاً موضعی که حضرت امام خمینی(ره) در بیاناتشان اشاره می‌کردند این بود که باید از انقلاب اسلامی دفاع و عمل به تکلیف کنیم.
با این گمان، منافقین و حزب بعث فکر کردند دیگر انسجام جمهوری اسلامی از هم پاشیده و بهترین فرصت است که به کشورمان حمله دوباره کنند، از این‌رو از جنوب اولین رخنه را کردند که با بسیج مردم دلیر و حزب‎الله خوزستان جلو این‌ها گرفته شد. مناطق دیگری که منافقین با حمایت حزب بعث از قبل روی آن کار کرده بودند قصرشیرین، ریجاب دالاهور، کرند غرب، سرپل‎ذهاب و در نهایت اشاعه این جنگ روانی به باختران بود.

منافقین در ترافیک همان «خلقی» که از آن دم می‌زدند گیر کردند 
در این مسیر، خودروهای برزیلی، تویوتاهای ژاپنی و انواع و اقسام تجهیزاتی که همه کارنکرده بودند مشاهده می‎شد. منافقین با آن ذهنیتی که داشتند -که وقتی وارد کشور شوند مردم به آن‌ها می‌پیوندند!- پیشروی خود را شروع کردند؛ اما در این محور مردم به خاطر اینکه از دست این منافقین کوردل صدمه نبینند، سعی داشتند منطقه را خالی کنند و در این خالی‌سازی شهرها، منافقین که با همین تجهیزات به قول بچه‎ها گاز ماشین را گرفته بودند که بیایند تک کنند و به سمت باختران بروند، در این ترافیک خلقی گیر کردند.