زخم قجری
حقابه ایران از هیرمند، به دادخواست حقوقی ایران از آب رود هیرمند در منطقه سیستان اشاره دارد. این رود در گذشته در هر دو کشور افغانستان و ایران جاری بوده‌است. جدایی هرات از خاک ایران در سال ۱۸۵۷ (میلادی) به موجب معاهده پاریس و خودداری گسترده حاکمیت افغانستان از جاری ساختن رود هیرمند در خاک ایران، مسئله حقابه رود هیرمند را به یکی از مسائل مهم سیاسی، اجتماعی و زیست‌محیطی دو کشور مبدل ساخته‌است.
در زمان رضاشاه پهلوی که دو کشور برای نزدیکی به یکدیگر گام‌هایی برداشتند، مذاکراتی را در مورد اختلافات بر سر مرزها و حقابه هیرمند آغاز کردند که با امضای پروتکل موقتی در سال1315 همراه بود و بنا شد هر مقدار آبی که به بند کمال خان برسد، به‌صورت مساوی میان دو کشور تقسیم شود. اما مجلس افغانستان حاضر به تصویب اعلامیه نشد و در پی آن، افغان‌ها شروع به کندن نهرهای بقرا و سراج به صورت مهندسی شده کردند که ایران را از بخش عمده آب هیرمند محروم کرد. در ادامه مناقشه‌های سیاسی، معاهده آب میان افغانستان و ایران در سال1351 از سوی موسی شفیق و امیرعباس هویدا، نخست وزیران وقت افغانستان و ایران، به امضا رسید. براساس این معاهده، افغانستان در هر ثانیه باید 26مترمکعب آب به ایران بدهد.
در زمان رضاشاه پهلوی که دو کشور برای نزدیکی به یکدیگر گام‌هایی برداشتند، مذاکراتی را در مورد اختلافات بر سر مرزها و حقابه هیرمند آغاز کردند که با امضای پروتکل موقتی در سال1315 همراه بود و بنا شد هر مقدار آبی که به بند کمال خان برسد، به‌صورت مساوی میان دو کشور تقسیم شود. اما مجلس افغانستان حاضر به تصویب اعلامیه نشد و در پی آن، افغان‌ها شروع به کندن نهرهای بقرا و سراج به صورت مهندسی شده کردند که ایران را از بخش عمده آب هیرمند محروم کرد. در ادامه مناقشه‌های سیاسی، معاهده آب میان افغانستان و ایران در سال1351 از سوی موسی شفیق و امیرعباس هویدا، نخست وزیران وقت افغانستان و ایران، به امضا رسید. براساس این معاهده، افغانستان در هر ثانیه باید 26مترمکعب آب به ایران بدهد.
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
