​​​​​​​جلال رحیمی آزاده مشهدی درباره نحوه اسارت خود و همرزمانش به خبرنگار قدس می‌گوید: حدود ساعت 5 عصر روز چهارم اسفند سال1362 در عملیات خیبر، به اسارت عراقی‌ها درآمدیم. از آنجایی که عملیات خیبر یک عملیات آبی-خاکی و برون‌مرزی بود و شاید ایران برای نخستین‌بار از طریق منطقه القرنه، وارد خاک عراق می‌شد، نیروهای ما برای رسیدن به نقطه مقصد باید حدود 40کیلومتر را در آب طی می‌کردند و ما حدود 12 ساعت مسیر را با قایق به سمت منطقه عملیاتی طی کردیم. عملیات در واقع ایذایی (نمایشی و به قصد فریب دشمن) بود و به ما گفته شده بود قرار است عملیات از طرف منطقه مجنون انجام شود. وقتی به منطقه رسیدیم در محاصره دشمن بودیم. از فرماندهی دستور رسید بهتر است اسیر شوید چون بازگشتمان به‌شدت سخت شده بود و باید همان 40کیلومتر را برمی‌گشتیم.  البته در آن لحظه هیچ‌کداممان حاضر به اسارت نبودیم اما یکی از فرماندهان، پیراهن سفیدش را درآورد و با صدای بلند اعلام کرد: همان‌طور که اهل بیت به اسارت رفتند، ما هم به اسارت می‌رویم چون امروز شیوه مبارزه تغییر کرده است. تا امروز مبارزه ما میدانی، رودررو، در میدان جنگ و با سلاح سرد و گرم بود اما از این به بعد فکری، عقیدتی و اندیشه‌ای خواهد بود.