با توجه به کسالت خانم کونیکو یامامورا، راوی این کتاب نگاهی می‌اندازیم به این اثر که توسط حمید حسام و مسعود امیرخانی نوشته شده است. 
یامامورا، راوی کتاب سال‌ها پیش در کشور ژاپن و در خانواده‌ای بودایی مذهب متولد شده و تا 21 سالگی تحت آموزه‌های بودایی بوده، اما ازدواج با یک جوان مسلمان ایرانی مسیر زندگی‌اش را تغییر می‌دهد. او اسم سبا را با الهام از قرآن برای خود برمی‌گزیند و آن قدر روحیات انقلابی و اسلامی‌اش را تقویت می‌کند که فرزند 19ساله‌اش در جبهه‌های جنگ تحمیلی ایران به شهادت می‌رسد. نکته‌ای که داستان زندگی این مادر شهید را منحصر به ‌فرد می‌کند حوادثی است که در طول زندگی‌اش اتفاق می‌افتد و مسیر زندگی او را تغییر می‌دهد.
به گفته خودش پس از شهادت پسرش با چندین پیشنهاد روایت و نوشتن داستان زندگی‌اش مواجه شده اما موافقت نکرده تا اینکه در سفر به هیروشیما با آقای حسام همسفر شده و پس از اینکه این نویسنده هم پیشنهاد نوشتن خاطرات را داده، خانم یامامورا پذیرفته است.  
آنچه «مهاجر سرزمین آفتاب» را از کتاب‌های تاریخ شفاهی روز متمایز کرده نحوه نگارش خاطرات خانم بابایی است. حسام و امیرخانی دو نویسنده این اثر، متنی شسته و رفته به مخاطب ارائه می‌دهند، متنی که هم شیرین و خواندنی است و هم به خاطرات پایبند است، از این منظر مخاطب با تکامل قلم حسام از «غواص‌ها بوی نعنا می‌دهند» و «راز نگین سرخ» تا «مهاجر سرزمین آفتاب» مواجه است.   

قطرات اشک مترجم ژاپنی
حمید حسام مردادماه سال 1393 با گروهی 9نفره از جانبازان شیمیایی برای شرکت در مراسم سالگرد بمباران اتمی هیروشیما به ژاپن دعوت می‌شود، مترجم این گروه بانویی محجبه با سیمایی شرقی بوده است. 
این سفر سرآغاز آشنایی حسام با کونیکو یاماموراست. قرآن‌خوانی خانم یامامورا در مسیر طولانی پرواز دبی- توکیو و قطرات اشک این بانوی مترجم در ژاپن، هنگام دیدار جانبازان شیمیایی و بازماندگان بمباران اتمی هیروشیما در حین ترجمه، عطش حسام را برای شنیدن داستان زندگی‌اش بیشتر می‌کند. او تا آن زمان نمی‌دانست کونیکو یامامورا یگانه مادر شهید ژاپنی در ایران است.

​​​​​​​خبرنگار: خدیجه زمانیان