کارگزار روابط عمومی برای ارتباط مناسب با بیرون از سازمان باید دیپلماسی روزمره داشته باشد؛ یعنی بتواند امکان استمرار در تعامل و گفت‌وگوی مشفقانه را با طرفین ارتباطش ایجاد کند، ضمن اینکه به ورطه بگومگوهای بی‌پایان وارد نشود، ناخواسته به خشونت کلامی با مخاطبانش ورود نکند، آن‌ها را هوشمند؛ اما کم‌اطلاع فرض کند؛ در واقع باید اطلاعات را در حد نیاز و ضرورت، دقیق، شفاف و غیردستوری به مردم و جامعه انتقال دهد.  اعتدال، رواداری و خویشتن‌داری برای روابط عمومی‌ها یک ضرورت است، به‌ویژه در شرایطی که جامعه اندکی ملتهب است. اگر روابط عمومی‌ها کمی معتدل، روادار و خویشتن‌دار نباشند نمی‌توانند به خوبی از عهده وظیفه‌شان بر بیایند.