شیعه حسینیم آیا؟
حمزه واقعی، پژوهشگر ارشد مطالعات میانرشتهای
امروز، ابرروز بلندبالا و بشکوهی است که ترجمان تام و تمام شرافت، فضیلت، عزت، حریت، مروت، فتوت، انسانیت، اخلاق و صداقت و صداقت و البته صداقت است؛ کیمیایی که این روزها فقط دربارهاش حرف زده میشود؛ از نظریهپردازان در حوزه فلسفه، جامعهشناسی، دینپژوهی تا اصحاب فرهنگ، هنر و رسانه و... .
از آنجا که ابعاد زندگی امام حسین(ع) بسیار وسیع است، سعی کردم در یک برش که به صورت حاد، ویرانگر و مرموزی مورد نیاز کشور ما و انسان روزگار ماست از بینش حسینی بهرهگیری کنیم. موضوعی که خانواده، جامعه و حاکمیت را بهشدت به چالش کشیده است.
برای اینکه بفهمند فرد شیعه حسین(ع) است یا نه شناسنامه را نگاه نمیکنند. قرار نیست این کاغذ نوشتهها ملاک ارزیابی باشد. شناسهها را میجویند و عیارها را میسنجند و ناظر به آن است که در فهرست نورانی پیروان حسین، از مردم نام مینویسند. نشانها خود میگوید که کیستیم و چیستیم. روشنترین نشانه هم همین است که امام حسین(ع) خود میفرمایند: «إِنّ شِیعَتَنَا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهمْ مِنْ کُلّ غِشّ وَغَلّ وَ دَغَلٍ؛ شیعه ما کسی است که دلش از هرگونه خیانت و نیرنگ و مکری پاک است». این ترازویی است که در همه زمانها و همه زمینها میتوان بدان خویش را سنجید. اگر به جای خیانت، امانتداری و در جای نیرنگ، صداقت و جایگزین مکر، راستی باشد میتوانیم خود را حسینی بدانیم. این حقی است که هرگز با باطل جمع نمیشود. آن که دستِ خیانت در بیتالمال میبرد هرگز نمیتواند با امام حسین نسبتی جز عداوت داشته باشد حتی اگر همه آنها را در عزاداری سیدالشهدا خرج کند. «إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ المُتَّقينَ؛ خدا فقط از متقین و پرهیزگاران قبول میکند» که در آیه 27 سوره مائده میخوانیم راه را بر پذیرش اموری از این دست میبندد. نمیشود دستِ تطاول داشت و سفره خیر انداخت. زمانی سفره ارزش دارد که از مال طیب و طاهر خود فرد باشد نه از جای دیگر. پیرو حضرت حسین، از نیرنگ مبراست، هرگز با کسی به مکر رفتار نمیکند. راز ماندگاری مکتب حسینی هم در همین است که حتی دشمنش هم نه از مدارا که از مروتش سیراب میشود. مگر نه اینکه امام در کربلا حتی اسبهایشان را سیراب کرد. همانهایی که پس از چند روز، امام و اهل بیت و یاران را به حصر آب کشیدند.
حسین چنین است که آقاست. این رفتار را دارد که میگوییم آقایی به اباعبدالله میآید. این درس اوست که در همیشه زمان میتواند «آقا» بسازد از میان مردم. کسانی که امروز هم بتوانند حقانیت امام حسین را به عمل، امضا بگذارند. به خود برگردیم و با تربیت خود به مؤلفههایی که امام حسین(ع) تبیین فرموده، در شمار حسینیهای زمان خود
بایستیم.
و اما امروز از سوی دیگر، روزپاسدار هم هست که در یک مطلب تحلیلی مفصلی به آن خواهم پرداخت.
سپاه امروز در همه عرصهها حضوری روزآمد و کارآمد دارد، هم در عرصه مرزبانی از سرزمین و هم مرزبانی اعتقادی، هم در عرصه علم و دانش و فناوری.به بیانی کوتاه و گویا، سپاه امتداد مبانی فکری امام حسین در فضای زندگی ایران و اسلام و بشریت است.
از آنجا که ابعاد زندگی امام حسین(ع) بسیار وسیع است، سعی کردم در یک برش که به صورت حاد، ویرانگر و مرموزی مورد نیاز کشور ما و انسان روزگار ماست از بینش حسینی بهرهگیری کنیم. موضوعی که خانواده، جامعه و حاکمیت را بهشدت به چالش کشیده است.
برای اینکه بفهمند فرد شیعه حسین(ع) است یا نه شناسنامه را نگاه نمیکنند. قرار نیست این کاغذ نوشتهها ملاک ارزیابی باشد. شناسهها را میجویند و عیارها را میسنجند و ناظر به آن است که در فهرست نورانی پیروان حسین، از مردم نام مینویسند. نشانها خود میگوید که کیستیم و چیستیم. روشنترین نشانه هم همین است که امام حسین(ع) خود میفرمایند: «إِنّ شِیعَتَنَا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهمْ مِنْ کُلّ غِشّ وَغَلّ وَ دَغَلٍ؛ شیعه ما کسی است که دلش از هرگونه خیانت و نیرنگ و مکری پاک است». این ترازویی است که در همه زمانها و همه زمینها میتوان بدان خویش را سنجید. اگر به جای خیانت، امانتداری و در جای نیرنگ، صداقت و جایگزین مکر، راستی باشد میتوانیم خود را حسینی بدانیم. این حقی است که هرگز با باطل جمع نمیشود. آن که دستِ خیانت در بیتالمال میبرد هرگز نمیتواند با امام حسین نسبتی جز عداوت داشته باشد حتی اگر همه آنها را در عزاداری سیدالشهدا خرج کند. «إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ المُتَّقينَ؛ خدا فقط از متقین و پرهیزگاران قبول میکند» که در آیه 27 سوره مائده میخوانیم راه را بر پذیرش اموری از این دست میبندد. نمیشود دستِ تطاول داشت و سفره خیر انداخت. زمانی سفره ارزش دارد که از مال طیب و طاهر خود فرد باشد نه از جای دیگر. پیرو حضرت حسین، از نیرنگ مبراست، هرگز با کسی به مکر رفتار نمیکند. راز ماندگاری مکتب حسینی هم در همین است که حتی دشمنش هم نه از مدارا که از مروتش سیراب میشود. مگر نه اینکه امام در کربلا حتی اسبهایشان را سیراب کرد. همانهایی که پس از چند روز، امام و اهل بیت و یاران را به حصر آب کشیدند.
حسین چنین است که آقاست. این رفتار را دارد که میگوییم آقایی به اباعبدالله میآید. این درس اوست که در همیشه زمان میتواند «آقا» بسازد از میان مردم. کسانی که امروز هم بتوانند حقانیت امام حسین را به عمل، امضا بگذارند. به خود برگردیم و با تربیت خود به مؤلفههایی که امام حسین(ع) تبیین فرموده، در شمار حسینیهای زمان خود
بایستیم.
و اما امروز از سوی دیگر، روزپاسدار هم هست که در یک مطلب تحلیلی مفصلی به آن خواهم پرداخت.
سپاه امروز در همه عرصهها حضوری روزآمد و کارآمد دارد، هم در عرصه مرزبانی از سرزمین و هم مرزبانی اعتقادی، هم در عرصه علم و دانش و فناوری.به بیانی کوتاه و گویا، سپاه امتداد مبانی فکری امام حسین در فضای زندگی ایران و اسلام و بشریت است.
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
تیتر خبرها
-
جاذبه حسینی برای مخاطب جهانی
-
زیر سایه امام رئوف
-
عرض ارادت با 140 چراغ بلور
-
محبت، محبت میآورد
-
این اسفندهای ولرم
-
انگار نه انگار در یمن هم زنان و کودکان را میکشند
-
جاهلیت مدرن جاهلیت علم منهای ایمان است
-
شیعه حسینیم آیا؟
-
ویژهبرنامههای حرم رضوی در اعیاد شعبانیه
-
اثرات زیارتی که با شناخت امام حسین(ع) باشد
-
جراحی منحصر به فرد نوزاد 6 روزه