​​​​​​​کاربرد کاشی در معماری حرم مطهر به عنوان یکی از تزئینات اصلی از قرن ششم هجری تا عصر حاضر زمینه‎ای برای ارائه توانایی هنری و فنی هنرمندان هر دوره فراهم کرده است. توسعه و تحول در معماری حرم مطهر گاه بنا بر ضرورت، شرایطی را به‌وجود آورده تا بخشی از این آثار از محل اصلی برداشته شوند و در برخی دوره‌‎های تاریخی تلاش شده نمونه بازسازی شده آن جایگزین شود. مطالعه شواهد به جا مانده در کتیبه‌های تاریخی بر کاشی‌های زرین‌فام حرم مطهر و اسناد معماری نشان می‌دهد این آثار در دوره‌های خوارزمشاهی، ایلخانی و صفوی تا عصر حاضر بارها مرمت، بازسازی و نوسازی شده‌اند.
محراب‌های زرین‌فام نیز به مرور زمان بر اثر آسیب‌دیدگی نیاز به مرمت و بازسازی داشته تا اینکه در برهه‌ای از زمان در روند توسعه و تحول در معماری حرم مطهر به منظور حفظ آن به عنوان یک اثر تاریخی به موزه منتقل شده‌اند. بررسی این آثار برای مستندسازی و تهیه یک پرونده علمی برای هر یک از آن‌ها نشان می‌دهد قطعاتی از این محراب‌ها که آسیب دیده بودند در تعمیرات مکرر با قطعات جدیدی جایگزین شده‌اند.