در فراز اول این زیارت‌نامه می‌خوانیم: «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وَلِىَّ اللَّهِ وَابْنَ وَلِیِّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّهَ اللَّهِ وَابْنَ حُجَّتِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اِمامَ الْهُدی وَالْعُرْوَهَ الْوُثْقی وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَبَرَکاتُهُ». ابتدا سلام می‌دهیم زیرا امام را حاضر می‌بینیم. این سلام به حضرت، گواهی زائر به ولایت امام خویش است و با این سلام، امام را به دو ویژگی می‌شناسد و می‌ستاید؛ یکی ولایت و دیگری حجت بودن. امام ولی خداست؛ نه تنها خودش ولی خداست بلکه فرزند ولی خدا نیز است. آبای گرامی او همه اولیاءالله بودند. امام(ع) را ستایش می‌کنیم زیرا هم خودش حجت خداست و هم فرزند حجت خداست.
وقتی می‌گوییم ولی‌الله باید در نظر داشته باشیم.