میرزا عبدالجواد ادیب‌نیشابوری معروف به «ادیب‌اول» استاد ادبیات و شاعر دوره مشروطه بود که در مشهد می‌زیست. او که از یک چشم نابینا بود و در ادبیات فارسی و عربی استاد بی‌نظیر زمانه‌اش به‌شمار می‌آمد، حدود نیم قرن در حوزه علمیه تدریس کرد. مشهورترین شاگردانش ملک‌الشعرای بهار، بدیع‌الزمان فروزانفر و ادیب‌توسی بودند. دیوان اشعار ادیب‌نیشابوری دربردارنده 6هزار بیت از شعرهای او به‌سبک خراسانی در عشق الهی و حکمت معنوی است.