نام بالینی این نوع جسارت بی‌اساس، «اثر دانینگ-کروگر» است و می‌توان از آن برای توضیح نتایج نظرسنجی که سایت YouGov در ژانویه انجام داد استفاده کرد. از 20 هزار و۶۳ بزرگسالی که در ایالات متحده مورد بررسی قرار گرفتند، تقریباً یک سوم گفتند «تا حدودی مطمئن» یا «بسیار مطمئن» هستند که می‌توانند هواپیمای مسافربری را در مواقع اضطراری و تنها با اتکا به کمک کنترل ترافیک هوایی روی زمین بنشانند. تقریباً نیمی از مردان و ۲۰درصد از زنان مطمئن بودند می‌توانند این کار را انجام دهند.
سال گذشته، مطالعه‌ای در دانشگاه وایکاتوی نیوزیلند با سناریوی مشابه برای بررسی اعتماد بیش از حد در افراد انجام گرفت. محققان از ۷۸۰ نفر پرسیدند که آیا می‌توانند یک هواپیمای مسافربری کوچک را «بدون اینکه خود را به کشتن بدهند» یا «همان‌طور که یک خلبان می‌تواند» در صورتی که خدمه پرواز دچار مشکل شوند و آن‌ها تنها سرنشین هواپیما باشند فرود بیاورند؟ شرکت‌کنندگانی که گواهی‌نامه خلبانی معتبر داشتند یا پیشتر هواپیما را پرواز یا فرود آورده بودند، از مطالعه حذف شدند.
محققان به برخی از داوطلبان فیلمی تقریباً چهار دقیقه‌ای از فرود هواپیما توسط خلبانان را نشان دادند. اعضای هر دو گروه ادعا کردند می‌توانند هواپیما را با خیال راحت فرود بیاورند، اما افرادی که ویدئو را تماشا کرده‌ بودند نسبت به افرادی که آن را ندیدند مطمئن‌تر بودند. مردان همچنین نسبت به زنان اعتماد به نفس بیشتری داشتند.
اگرچه هدف ویدئو به هیچ وجه آموزشی نبود، اما این واقعیت که یک کار بسیار تخصصی انتخاب شده بود که افراد هیچ یادگیری قبلی از آن نداشتند، می‌شد حدس زد که افراد ممکن است ایده‌های ناقص یا ناکافی در مورد نحوه فرود هواپیما داشته باشند.
برت دی. ونهویزن، رئیس بخش هوانوردی در دانشکده علوم هوافضای جان دی می‌گوید: برای افرادی که تجربه پرواز ندارند، چالش‌های زیادی وجود دارد. از ورود به کابین خلبان گرفته تا نحوه صحبت کردن با کنترل ترافیک هوایی، مانور دادن با هواپیما و حرکت به سمت فرودگاهی که قصد فرود در آن را دارد.
جان جی. نانس، کاپیتان کهنه‌کار خطوط هوایی و تحلیلگر هوانوردی شبکه تلویزیونی گفت: احتمال اینکه یک تازه‌کار با موفقیت هواپیما را هدایت کند «ممکن است، اما محتمل نیست». خیلی چیزها باید سر جای خودش قرار بگیرد.
بهتر است بدانید هواپیما در هنگام فرود با سرعتی بیش از ۲۵۰ کیلومتر در ساعت به باند فرودگاه نزدیک می‌شود و با سرعت بیش از هزار پا در دقیقه پایین می‌آید! شما باید اعصاب فولادی داشته باشید تا بتوانید در چنین شرایط پر فشاری به خوبی عمل کنید.
خلبان شدن در خطوط هوایی مستلزم سال‌ها آموزش (بالاتر از پنج سال) و صدها ساعت پرواز (حداقل هزارو500 ساعت) است. دانشجویان خلبانی باید گواهی‌نامه خلبان خصوصی، درجه پرواز با ابزار، گواهی‌نامه خلبان پرواز تجاری، رتبه چند موتوری و گواهی‌نامه مربی پرواز را کسب کنند. مرحله آخر درجه‌بندی نیز به نوع هواپیماست که خلبان برای مدل خاصی از هواپیما کسب می‌کند. برخلاف خودروهای کرایه‌ای، خلبانان نمی‌توانند از پس هر هواپیمایی بربیایند و پرواز کنند. هیچ مسیر میانبر آسانی نیز برای کم کردن این فرایند وجود ندارد.