قدیم‌ترها حاجیان آب زمزم به سوغات می‌آوردند، زائران کربلا تسبیح و مهر تربت سیدالشهدا(ع) و همچنین زائران مشهدی آب سقاخانه اسماعیل طلایی را به تبرک به شهر و دیار خود می‌بردند. همین چند جرعه از آب، بهترین تبرکی و سوغات زائران بود برای کسانی که روزیشان زیارت نبود.
در گذشته، آب این سقاخانه از چشمه‌ای که گیلاس نام داشت تأمین می‌شد. این چشمه در فاصله ۴۸ کیلومتری مشهد واقع بود. در آن زمان، مردم به آب این سقاخانه اعتقاد زیادی داشتند و هر زمان که به حرم می‌رفتند با خود ظرف و قمقمه‌هایی حمل می‌کردند و از آب آن برای تبرک و درمان بیمارانشان استفاده می‌کردند. برخی هم برای رسیدن به آرزوهایی که در دل داشتند شمع نذر می‌کردند و در اطراف سقاخانه صحن انقلاب حرم امام رضا(ع) روشن می‌کردند تا به مراد دلشان برسند. 
هنوز هم در مورد آب سقاخانه صحن انقلاب حرم امام رضا(ع) این اعتقاد وجود دارد و زائران از این آب، برای شفای بیمار و یا روشن شدن و 
جلا یافتن قلب و روحشان استفاده می‌کنند.
اما چند سالی می‌شود که تنها نوشیدنی متبرک، صرفاً آب گوارای سقاخانه‌ها نیستند. کافی است کمی در چهارگوشه حرم سر بچرخانید تا صف مردم را برای گرفتن استکان‌های چای جلو چایخانه‌های حضرتی ببینید. چایخانه‌هایی که به محض راه‌اندازی با استقبال بالای زائران روبه‌رو شدند. 
زائران هم مشتری صرف چای هستند و هم خودشان بانی هزینه‌های چایخانه‌های متبرک رضوی می‌شوند. 
چایخانه صحن امام حسن مجتبی(ع) چهارمین چایخانه‌ای بود که پس از چایخانه‌های حضرت رضا(ع) در صحن‌های کوثر، غدیر و باغ رضوان با تأکید تولیت آستان قدس رضوی مبنی بر میزبانی شایسته از شیفتگان این امام رئوف و ایجاد فضایی معنوی برای رفع خستگی زائران همین یکی دو هفته پیش و در شب نیمه شعبان به بهره‌برداری رسید.