​​​​​​​امام زمان(عج)، امام دوازدهم فرزند بلافصل امام یازدهم حضرت امام حسن عسکری(ع) است؛ در شکل و خوی شبیه جدش پیغمبر(ص)؛ چهره‌اش تابناک و برگونه راستش خالی سیاه دارد؛ دندان‌هایش از هم فاصله داشته و بر چهره‌اش علامتی دیده می‌شود. وقتی ظهور کند در شکل جوانی خوش‌سیما حدود ۴۰ ساله خواهد بود، با قامتی معتدل و پیشانی و موی بلند که بر ‌شانه‌هایش ریخته است و چشمانی درشت و سیاه و ابروانی پیوسته و‌ شانه وی عریض جلوه خواهد کرد. نام و کنیه ‌ایشان همان نام و کنیه حضرت رسول اکرم(ص) ابوالقاسم محمد است و چون ذکر نام و کنیه حضرتش در زمان غیبت کبری مجاز نیست به لقب‌های مشهور از قبیل «حضرت حجت» «حضرت مهدی» «حضرت قائم» «ولی عصر» و «امام زمان» از ‌ایشان یاد می‌شود. تولد امام زمان(عج) شب جمعه پانزدهم شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری در شهر سامرای عراق واقع شده که لشکرگاه خلفای عباسی بوده و حضرت امام حسن عسکری(ع) با خانواده خود به حال تبعید و زیر نظر در آن به سر می‌برده‌اند.
دوران امامت حضرت حجت(عج) از سال ۲۶۰ هجری قمری که سال رحلت پدر بزرگوارش است آغاز می‌شود.
دوران غیبت ‌ایشان که از سال۲۶۰ هجری قمری آغاز می‌شود به دو قسمت تقسیم شده است.
۱-  غیبت صغری از سال۲۶۰ هجری قمری آغاز و در سال ۳۲۹ هجری قمری پایان می‌یابد. در این دوران نسبتاً کوتاه ۶۹ ساله عده‌ای از بزرگان مسلمین به حضور امام(عج) شرفیاب می‌شدند به‌ویژه چهار تن از آنان به عنوان نایب خاص به نام‌های ابوعمر عثمان سعید عمروی، ابوجعفر محمد بن عثمان عمروی، ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی و علی بن محمد سمری که از سال۲۶۰ هجری قمری تا سال ۳۲۹ هجری قمری یکی پس از دیگری توسط امام(ع) انتخاب می‌شدند و اداره امور دینی شیعیان را به عهده داشتند.
۲- غیبت کبری از سال ۳۲۹ هجری قمری آغاز شده و تاکنون ادامه دارد و پایان آن آغاز ظهور امام زمان(عج) است. در این زمان نایب خاصی در میان نیست ولی زیارت امام زمان(عج) به خواست خدا و با اراده امام(عج) برای مسلمانان پاک امکان‌پذیر است.
امام زمان(عج) مانند پیغمبر(ص) و سایر امامان معصوم(ع) در جمیع فضائل عقلانی و نفسانی و جسمانی افضل از همه مردم و از هر عیب و نقص و خطایی مبراست.
امامت ‌ایشان مانند امامت سایر امامان(ع) از طریق تواتر خبر از پیغمبر اسلام(ص) و ائمه پیش از ‌ایشان ثابت شده است. طول عمر امام زمان(عج) مطلبی نیست که موجب استبعاد شود، زیرا ما در همین زمان خودمان به طور متعدد درباره کسانی شنیده‌ایم و عکس و تفصیلات زندگی آنان را در روزنامه‌ها خوانده‌ایم که بیش از ۱۵۰سال عمر کرده‌اند. وقتی یک انسان معمولی که وظیفه‌ای غیرعادی هم به عهده ندارد می‌تواند با معتدل نگه داشتن وضع جسمانی خویش به یک چنین عمر طولانی و غیرعادی دست یابد چه اشکالی دارد یک فرد برجسته و تراز اول جهان آفرینش برای مصلحتی که خدا می‌داند و در نظر دارد و برای وظیفه عظیمی که در خصوص گسترش قاطع حق و عدل در سراسر جهان به عهده دارد به قدرت خدا از عمری بسیار طولانی بهره‌مند شود و صد‌ها یا هزاران سال دیگر نیز زندگی پر برکتش ادامه یابد.
باید دانست انتظار و آرزوی ظهور یک مصلح بزرگ جهانی برای اجتماعات بشری خیر و سعادت به ارمغان آورده و از گذشته‌های دور تا عصر حاضر، کمال مطلوب همه متفکران و خردمندان جهان بوده است. در کتاب‌های دینی آسمانی به‌طور کلی از این وضع و ظهور فوق‌العاده یاد شده و در اخبار اسلامی از پیغمبر(ص) و ائمه دین، اسم و رسم و خصوصیات و مشخصات روشن این فرد برجسته آفرینش به طور صحیح نقل شده که برای هیچ آدم دانا و منصفی مجال تردید باقی نمی‌گذارد. به‌ویژه که مأموریت امام زمان(عج) از سوی خدا مهم‌ترین مأموریت جهانی یعنی تحکیم عدل کامل و ترویج حق قاطع در تمام زوایای زندگی انسانی بوده و ناگفته پیداست انجام این مأموریت بزرگ کمال مطلوب هر انسان خردمندی است.
عاشقان، فرش رهت کرده همه دیده خویش
با خبر باش که پایت نشود از مژه ریش