​​​​​​​صبح روز دوشنبه دهم آبان‌ ماه 1395 بود که یدالله تیموری از استادان پیشکسوت موسیقی نواحی بر اثر بیماری ریوی زندگی را بدرود گفت. او از دیار کرمانشاه بود همان دیاری که آن را در حوزه موسیقی به بزرگانی چون شهرام ناظری، مجتبی میرزاده، سهراب پورناظری، کیخسرو پورناظری، تهمورث پورناظری، فریدون حافظی و... می‌شناسیم.  حالا که استاد تیموری رفته است، دو آلبوم از او درباره مقام‌های باستانی تنبور به ویژه منطقه گوران منتشر شده است. منطقه گوران یکی از زادگاه‌های موسیقی در ایران زمین است. در قدیم گوران نام سرزمین‌های کردنشین ایران و عراق بوده و محدوده آن بسیار وسیع بوده به همین دلیل به آوازهای کردی، گورانی می‌گویند و البته گوران نام منطقه‌ای در استان کرمانشاه است. مردم این منطقه به گویش کردی گورانی صحبت می‌کنند و باید گفت در این منطقه موسیقی مقامی حرف اول را می‌زند آن هم با سازی به نام تنبور که قدمتی چند هزار ساله دارد. اگر چه نمی‌توان به طور دقیق گفت تنبور چه زمانی برای نخستین بار ساخته شده اما بر اساس یافته‌های تاریخی می‌توان گفت قرن‌ها پیش از ظهور اسلام رواج داشته و همدم مردمان این سرزمین بوده است. حالا برای اهل موسیقی آن هم موسیقی مناطق که ریشه در گذشته‌های دور تاریخ و فرهنگ این سرزمین دارد و می‌توان ناب‌ترین و اصیل‌ترین نوع موسیقی را در میان آن‌ها یافت، خبر خوشحال کننده‌ای خواهد بود که دو آلبوم «شیخ امیری» و «طرز رستم» درباره مقام‌های باستانی تنبور به ویژه منطقه گوران از آثار  استاد تیموری منتشر شده است. خبر این آلبوم‌ها همان زمانی که استاد به دیار باقی شتافتند منتشر و نوید انتشار این دو آلبوم داده شد اما با گذشت چند سالی از آن سفر جاودانه این دو آلبوم به بازار آمده است تا حال خوشی باشد برای آن‌هایی که همدمی به نام موسیقی هم در این دنیا دارند. این چند کلمه بهانه‌ای شد برای اینکه یادی از موسیقی کردی کرده باشیم اما این یاد برای من بدون افسوس نخواهد بود که چرا در رسانه‌ای چون تلویزیون آن گونه که باید و شاید به این نوع موسیقی پرداخته نمی‌شود. نباید از یاد برد که غفلت از موسیقی درخشان مناطق در تلویزیون راه را برای رشد موسیقی‌هایی باز خواهد کرد که در بیشتر مواقع نه چیزی به سلیقه موسیقایی شنونده اضافه می‌کند و نه به مخاطب نشان داده خواهد شد که حوزه موسیقی سرزمینمان تا چه اندازه غنی است.