​​​​​​​بافت‌های فرسوده، محلات فرسوده‌ای در فضای شهری است که از یک سو دارای ریشه‌های سکونتی ارزشمند با غنای فرهنگی، اجتماعی و معماری است و از طرف دیگر به جهت فرسودگی شدید، نبود دسترسی مناسب به خدمات شهری و بهداشتی، وجود مشکلات اجتماعی و امنیتی و آسیب‌پذیری در برابر زلزله، سیل و آتش‌سوزی و نیز عدم تطابق با زندگی امروز شهری و شهرسازی مدرن دارای مشکلات روبنایی و زیرساختی هستند. بافت‌های فرسوده به سه دسته بافت‌های دارای میراث فرهنگی، بافت‌های شهری و بافت‌های حاشیه‌ای تقسیم می‌شوند.انواع مداخله در این بافت‌ها در سه گروه بهسازی، نوسازی و بازسازی قرار می‌گیرند؛ فعالیت بهسازی با هدف تقویت جنبه‌های مثبت و تضعیف جنبه‌های منفی از طریق حمایت، حفاظت، احیا و استحکام‌بخشی صورت می‌پذیرد. فعالیت نوسازی اما از طریق توان‌بخشی، تجدید حیات، انطباق و دگرگونی انجام می‌شود و در بازسازی نه تنها هیچ الزامی برای حفظ گذشته وجود ندارد بلکه با هدف ایجاد شرایط جدید زیستی و از طریق تخریب و دوباره‌سازی صورت می‌پذیرد.