​​​​​​​یکی از شهیدان جنگ تحمیلی، شهیده ناهید فاتحی است. او از فعالان انقلابی در غائله کردستان به شمار می‌رفت. اوایل زمستان سال ۱۳۶۰ ناهید برای مداوا به درمانگاهی در میدان مرکزی شهر سنندج مراجعه کرد، اما از بازگشتش خبری نشد. جست‌وجوی خانوادگی با رفتن دختر بزرگ خانواده به سمت درمانگاه شروع شد، اما او هم با تمام دل‌نگرانی‌ها پس از ساعت‌ها جست‌وجو، خواهر نوجوانش را پیدا نکرد. او را آن روز دیده بودند، شنید که چهار نفر، ناهید را دوره کرده و به زور سوار مینی‌بوس کرده و برده‌اند. «کومله»‌ها ناهید ۱۶ساله را به شدت شکنجه می‌کردند. موهای سرش را تراشیده بودند و همه ناخن‌های دست و پایش را کشیده بودند. تمام سر و بدنش به علت ضربات ناشی از شکنجه کبود بود. کومله به ناهید گفته بود اگر به (امام) خمینی دشنام بدهی تو را آزاد می‌کنیم. سرانجام سمیه کردستان را شبانه به بیابان‌های اطراف روستا می‌برند و جلو چشمان خودش برایش قبر حفر کرده و او را زنده زنده دفن می‌کنند. ناهید 16ساله زنده زنده دفن می‌شود. یک روز پس از شهادت ناهید در میان اهالی آبادی صحبت‌هایی درباره زنده به گور کردن دختر ۱۶ساله به گوش می‌رسد. گروهک «کومله» برای آنکه بر جنایت خود سرپوش بگذارد ابتدا اعلام می‌کند ناهید را آزاد کرده، اما با پافشاری مردم و پیدا شدن قبر شهید «ناهید فاتحی کرجو» معروف به «سمیه کردستان» آن‌ها اقرار می‌کنند که چون او جاسوس بوده او را اعدام کرده‌اند.