​​​​​​​15 مهرماه 1301 یعنی 100 سال پیش، رضاخان میرپنج که پس از کودتای سوم اسفند 1299، در همه کابینه‌ها وزیر جنگ بود و به‌واسطه نیروی قزاق هر کاری دلش می‌خواست انجام می‌داد، به دلیل اعتراض مجلس به اقدامات غیرقانونی‌اش، قهر و مدت سه روز تهران را ترک کرد. البته این اقدام بیشتر یک ژست سیاسی و در راستای تهدید مخالفان با نیروی نظامی بود؛ اما خب، ماجرای اعتراض مجلس به او را هم نمی‌شود نادیده گرفت. رضاخان از همان ابتدای تصدی وزارت جنگ، عادت کرده‌بود هر جا برود، در هر کاری دخالت کند و کسی هم حق نداشت حرفی بزند. کار به جایی رسیده‌بود که رضاخان شخصاً منتقدان خودش را احضار می‌کرد و از خجالت آن‌ها درمی‌آمد؛ مثلاً پس از یادداشت بسیار ملایم اما انتقادی روزنامه «حیات جاوید»، امر به احضار سردبیر و مدیرمسئول آن کرد و خودش با عصا به جان آن‌ها افتاد و دندان‌های آن دو نفر را در دهانشان خُرد کرد. مجلس شورای ملی که نمی‌توانست در برابر این اقدام ساکت بنشیند، به رفتارهای خارج از شمول سردار سپه اعتراض کرد. رضاخان هم که مدعی بود حضورش موجب نظم شده‌، اعلام کرد: حالا که این طور است من هم قهر می‌کنم و می‌روم! گفتنی است این قهر کلاً دو سه روز بیشتر طول نکشید!