در میان محورها و سیاست‌های کلی که فرمانده معظم کل قوا برای تدوین برنامه هفتم توسعه ابلاغ کردند، توجه و تأکید بر «فناوری‌‌های اقتدارآفرین» بیش از هرچیز، جلب توجه می‌کند. در حقیقت، پیشرفت علم و فناوری در عرصه امور دفاعی و نظامی، هم به دلیل امکان ایجاد قابلیت‌های دفاعی جدید و هم به دلیل به وجود آوردن تهدیدهای نوظهور ناشی از این پیشرفت‌ها، موضوعی بسیار حیاتی و نیازمند پیگیری توسط نهادهای مسئول در کشور به‌ویژه نیروهای مسلح است. ترکیب دو عنصر مهم اقتدار و فناوری، آن‌هم با این تقدم و تأخر اساسی که فناوری باید منجر به آفرینش اقتدار برای کشورمان شود، نشان می‌دهد همچنان که در حوزه‌های صنعتی و اقتصادی، تلاش برای رسیدن به مرزهای فناوری یک امر حیاتی است، در حوزه دفاعی نیز باید به این عرصه، به عنوان یک اولویت ویژه نگریست که مصادیق آن در بخش‌های مهمی چون سامانه‌‌ها، تجهیزات و خدمات دفاعی و امنیتی متبلور می‌شود. بنابراین از این پس باید موضوع «اقتدار دانش‌بنیان» را به عنوان یکی از ارکان نوظهور در سیاست‌های دفاعی و امنیتی کشورمان مورد توجه قرار داد. نکته حیاتی دیگری که در سیاست‌های ابلاغی مشهود است، ضرورت «تقویت بنیه دفاعی به منظور ارتقای بازدارندگی» بوده که این محور، در سیاست‌های ابلاغی گذشته همچون برنامه ششم توسعه نیز به خوبی ملموس و مورد تأکید قرار گرفته است. چنین تکراری، حکایت از ترسیم یک جریان مداوم و همواره در حال به‌روزرسانی است که نمی‌توان حد توقف یا آسایشی برای آن متصور شد.