نبرد گازی روسیه علیه اروپا

نبرد گازی روسیه علیه اروپا

زینب اصغریان

روسیه روز گذشته ارسال گاز به اروپا از طریق خط لوله نورد استریم را متوقف کرد.


​​​​​​​خبرگزاری رویترز با اشاره به این موضوع نوشت: اقدام روسیه تشدید نبرد اقتصادی بین مسکو و بروکسل و افزایش چشم‌انداز رکود و جیره‌بندی انرژی در برخی از کشورهای اروپایی است. هرچند شرکت گاز پروم اعلام کرد توقف صدور گاز به اروپا به دلیل «عملیات تعمیر و نگهداری» است و این قطعی به صورت موقت خواهد بود و تنها از ساعت یک بامداد نهم شهریور تا یک بامداد ۱۲ شهریورروند ارسال گاز از روسیه به آلمان قطع خواهد شد اما همین میزان نیز برای آلمان زنگ خطر را به صدا درآورده است. رویترز معتقد است این پاسخ تلافی‌جویانه روسیه در برابر تحریم‌های غرب در زمینه جنگ اوکراین برای اروپا نگرانی زیادی را به همراه خواهد داشت.
بنیاد کارنگی در مطلبی با عنوان محاسبات راهبردی روسیه در ارسال گاز به اروپا به قلم سرگئی واکولنکو نوشت: هنگامی که شرکت گازپروم 30 تیر اعلام کرد کارهای تعمیر و نگهداری معمولی در خط لوله نورد استریم یک به پایان رسیده، اروپا نفس راحتی کشید. اما تنها پنج روز بعد، غول گازی روسیه خبر داد این خط لوله اکنون تنها با 20درصد ظرفیت خود کار خواهد کرد، یعنی 33میلیون مترمکعب در روز. منطقی‌ترین توضیح برای تحرکات اخیر گازپروم و اظهارات مقامات ارشد روسیه این است تنها مجموعه‌ای از مشکلات فنی و حقوقی مطرح نیست بلکه در پشت پرده، تلاش تلافی‌جویانه مسکو برای کاهش عرضه گاز روسیه به اروپا به چشم می‌خورد. گازپروم در اردبیهشت ماه شروع به کاهش تدریجی جریان گاز خود به اروپا کرد. در نهایت، روسیه ترجیح می‌دهد از خط لوله گازی خود در جنگ اقتصادی استفاده کند. قطع کامل گاز، قوی‌ترین سلاحی است که کرملین در اختیار دارد و احتمالاً به عنوان یک ابزار تهدید ارزشمند علیه اروپا از آن استفاده می‌کند. اما به نظر می‌رسد این کار مقطعی و به نوعی ابزار تهدید و چانه‌زنی محسوب شود چرا که مسکو هم به درآمد ارزی حاصل از فروش انرژی به اروپا نیاز دارد. به هر حال، تا زمانی که خط لوله پاور سیبری2 به چین (خط لوله پنجم) ساخته نشود (که البته ساخت آن چندین سال طول می‌کشد)، روسیه راه دیگری برای کسب درآمد از این گاز ندارد.
در عین حال اتحادیه اروپا اعلام کرده از ماه‌ها پیش قوانینی برای جلوگیری از اختلال در عرضه گاز وضع کرده است. این قوانین در سه سطح از بحران شامل «هشدار اولیه»، «هشدار» و «هشدار اضطراری» طراحی شده که در آن، کشورهای عضو موظف‌اند در راستای مدیریت اختلال در عرضه گاز اقدام کنند.

برچسب ها :
ارسال دیدگاه