​​​​​​​امروز تولد 71 سالگی حسین علیزاده است. موسیقیدان، پژوهشگر و نوازنده تار و سه تار در تهران و در یک خانواده به‌نسبت پرجمعیت متولد شد.  او با موافقت پدر و مادری که علاقه‌مند به موسیقی بودند به هنرستان موسیقی رفت و به صورت حرفه‌ای و علمی در مسیر موسیقی قرار گرفت. او در خاطراتش می‌گوید: «مادرم بسیار شوق داشت من وارد هنرستان موسیقی شوم. هم مادرم و هم مادرش این شوق را داشتند. مادربزرگم تمام تصنیف‌ها و آهنگ‌های قدیمی را حفظ بود و می‌خواند. روحیه خاصی داشت و در کلمات و سخنانش طنز خاصی هویدا بود. هر وقت یکی از همکلاسی‌هایم به خانه‌مان می‌آمد در جا برایشان شعر می‌گفت». این هنرمند با آموزش به هنرجویان موسیقی تأثیر مهمی در تربیت موسیقیدانان و نوازندگان پس از انقلاب گذاشت. بخش مهمی از تصنیف‌های انقلابی آن روزگار از جمله تصنیف شهید با صدای شهرام ناظری از ساخته‌های علیزاده در آن دوران است.
علیزاده از اواخر دهه ۷۰ تا سال ۱۳۸۴ با محمدرضا شجریان در قالب گروهی چهار نفره همراه با کیهان کلهر و همایون شجریان به برگزاری کنسرت و اجرای برنامه در کشورهای مختلف مشغول بود. 
او تا به حال سه بار برای آلبوم‌های فریاد، بی تو به سر نمی‌شود و به تماشای آب‌های سپید نامزد جایزه گرمی در بخش «بهترین آلبوم سنتی جهان» شده‌است. اودر کمک به ساخت سازهای تازه هم تجربه‌های موفقی داشت که از آن میان می‌توان به ابداع سازهای «سلانه» و «شورانگیز» اشاره کرد.   آهنگسازی او برای فیلم‌های بسیاری در خاطر سینمادوستان باقی مانده است. ساخت موسیقی فیلم‌های گبه، زشت و زیبا، آواز گنجشک‌ها و ملکه، تجربه‌های موفقی بوده‌اند که توانست چهار بار جایزه بهترین موسیقی فیلم را از جشنواره فیلم فجر برای او به ارمغان بیاورد.     
حسین علیزاده  به عنوان یک حامی تمام‌عیار جریان‌های هنری و آزاد موسیقی و رویدادهای فرهنگی در همه این سال‌ها به عنوان موسیقیدانی منتقد، حضوری پرثمر داشته است. سایه‌اش بر سر هنر این کشور مستدام.