پروژه خلع لباس مردان و کشف حجاب زنان تا حدودی پيش رفت. در مورد زنان اول به زور و با چماق و دشنه و بازداشت و درگیری و سرکوب جنبش مقاومت مسجد گوهرشاد و از این قبیل؛ در مورد مردان هم تقريباً فقط علما لباس‌های قبل را حفظ کردند. این لباسی که الان علمای ما می‌پوشند تا 100 سال پيش لباس همه مردان بود. روحانيت یک لباس ویژه‌ای نداشته است. پیامبر و اهل بيت(ع) لباس مخصوصی نداشتند. عبا يا عمامه‌ای که می‌بستند لباس کل مردم بوده و کل مردم عرب به همین شکل لباس می‌پوشيدند. لباس مخصوص پيامبر و ائمه نداشتيم. نه پيامبر(ص) و اهل بیت(ع) لباس مخصوص و يونيفرم داشتند و نه لباس روحانيت ما تا 100 سال پیش با بقیه مردم فرق داشته است. همه مردم عبا و قبا داشتند یا عرقچین و عمامه به رنگ‌های مختلف به سرشان می‌بستند... این‌ها را عرض می‌کنم برای اینکه بدانیم رضاخان پروژه خلع لباس روحانیت و کشف حجاب زنان را چرا به طور همزمان شروع کرد. هدف سلب و سرکوب هویت دینی در جامعه بود که در تغيير لباس مردان به سبک لباس غربی و برهنه کردن به سبک زنان غربی و حذف روحانیت و به حاشيه بردن علما در ایران به سبک كشيش‌ها در غرب بود.  ادعای آن‌ها این بود که اگر می‌خواهیم کشور به لحاظ علمی و توسعه اقتصادی پیشرفت کند باید این کارها را کنيم. حالا در بعضی موارد مثل خط و الفبا شکست خوردند و در بعضی از موارد مثل خلع لباس روحانيون موفقيت موقت بدست آوردند که تقريباً 90 درصد علما را خلع لباس کردند و بعد که دیدند مقاومت جدی است یک عده اقلیتی از علما با اجازه خاص حکومت لباس پوشيدند. آن زمان خیلی از علما از خانه بیرون نمی‌آمدند، چنان که خیلی از زنان مسلمان از خانه بیرون نمی‌آمدند. مادربزرگ ما می‌گفت چند سال از خانه بيرون نيامديم مگر برای فعالیت‌های اضطراری با سه، چهار محافظ و رشوه دادن به پاسبان سر محل بیرون می‌آمدیم. حتی بعضی از این‌ها مجبور می‌شدند در خانه آب گرم کرده و استحمام کنند. نمی‌توانستند به حمام بروند. تحميل بی‌حجابی و برهنگی بر زنان با چوب و چماق و شعارهای روشنفکری و انواع تبليغات ادامه پیدا کرد.
منبع: سخنرانی در بزرگداشت قیام علیه کشف حجاب رضاخانی
 و قتل‌عام مردم مشهد در مسجد گوهرشاد 
و سالگشت قیام زنان مشهد در ۱۷ دی ۱۳۵۶؛ 1399